David Torn – Only Sky (CD Recensie)
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
‘Tied To The Moon’ is het tweede volledige album van de Schotse Rachel Sermanni, die onlangs nog een gastbijdrage leverde aan Peter Katz’ ‘We Are The Reckoning’. Het is een intens en bewogen werkstuk geworden, dit album. De nummers, allemaal eigen composities, zijn welluidend, harmonieus en ingenieus georkestreerd, maar hebben tevens een weemoedige, soms wat sombere ondertoon. De pianopartij in ‘Wine sweet wine’ en de cellopartij in ‘Ferryman’ zijn daar mooie voorbeelden van.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Na ‘Giant tadpoles among us‘, uit 2013, ligt er nu een nieuw album van de eenmansband Lend me your underbelly, het project van Christian Berends. ‘Hover’ heet dit album.
De vijf nummers vormen een zin ‘Everything was deep dark green’ die ongetwijfeld de gemoedstoestand van Lend me your underbelly uitdrukt.
Na ‘Rebirths’ uit 2014 en een aantal samenwerkingsprojecten met Aidan Baker in het Hypnodrone Ensemble, André Foisy, Noveller en Syndrome, kwam er in mei van dit jaar een nieuw solo album uit van Thisquietarmy, oftewel Eric Quach, met de poëtisch duistere titel ‘Anthems For Catharsis. Ditmaal uitgekomen bij het Vlaamse Consouling Records.
Het is ook hier weer volop duistere treurnis wat ons wordt voorgeschoteld met een enkel lichtpuntje her en der.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Achter het duo Sax & Stix gaan sinds 2002 twee jonge Nederlandse musici schuil: saxofoniste Evan van Grinsven en slagwerker Ramon Lormans. Samen zijn zij voortdurend op zoek naar componisten die voor de onalledaagse combinatie van saxofoon en slagwerk willen componeren. Tevens kiezen ze ervoor om zelf bewerkingen te maken van stukken die zich naar hun eigen inzicht lenen voor deze combinatie van instrumenten. Zo ook op de debuut CD ‘New Amsterdam’ waarop een gevarieerd aanbod voorbij komt.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
‘Let’s be ready’ is een helder en openhartig album geworden waarin The Wooden Sky zijn ziel bloot legt. De muziek is over het algemeen straight, zoals rock & roll moet zijn met indie invloeden. De warme, melancholieke en wat rauwe stem van voorman en zanger Gavin Gardiner doet de rest. Waarbij het knappe aan de nummers is dat ze klinken alsof je ze reeds jaren kent.