Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Pablo Held Trio – Lineage (CD Recensie)
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Willem Breuker Kollektief – Out Of The Box (CD Recensie)
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Matt Christensen – Honeymoons (CD Recensie)
Het oorspronkelijk uit Noorwegen afkomstige label Miasmah is het geesteskind van musicus Erik K. Skodvin en zetelt inmiddels al weer enige jaren in Berlijn. Skodvin, beter bekend onder zijn alias Svarte Greiner, kennen we ook van een trits samenwerkingen, onder andere in B/B/S waarvan onlangs ‘Palace’ hier nog voorbij kwam. De man heeft echter ook een goede neus voor artiesten die in dezelfde sfeer muziek maken. Lees: dromerige, melancholieke elektronica, soms wat zwaar op de hand.
Mieczyslaw Weinberg – Kamer symfonieën / Pianokwintet (CD Recensie)
De Pool Mieczyslav Weinberg is nu niet bepaald een bekend componist geworden, zijn roerige leven is hier mede debet aan, maar de laatste tijd staat hij wel meer in de belangstelling. Eerder besteedden we hier aandacht aan een album met zijn solo sonates voor viool, schitterend uitgevoerd door Linus Roth. Inmiddels ligt er ook een dubbel CD, verschenen bij ECM met daarop zijn vier kamer symfonieën en een bewerking van zijn pianokwintet.
Hedvig Mollestad Trio – Black Stabat Mater (CD Recensie)
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Bushman’s Revenge – Jazz, Fritt Etter Hukommelsen (CD Recensie)
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
LABTrio – Nature City (CD Recensie)
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Band of Horses – Why Are You OK (CD Recensie)
Het uit Seattle afkomstige Band of Horses levert met ‘Why Are You OK’ zijn vijfde album af, het live album ‘Acoustic at The Ryman’ niet meegerekend. Geen meesterwerk, zoveel is zeker. Daarvoor hinkt het album te veel op meerdere gedachten. De stemmige rock, met een flinke dosis Americana, is gebleven, evenals Ben Bridwell’s warme, zeer melodieuze stem. Die beslist geldt als absolute sfeermaker.
Jeffrey Roden – Threads of a Prayer, volume 1 (CD Recensie)
De weg die componist Jeffrey Roden heeft afgelegd is lang en bijzonder. Hij begon zijn muzikale carrière ooit als sessiemuzikant en speelde bas op platen van Bo Didley en Big Jay McNeely. Zo’n vijftien jaar geleden ging het roer wel heel radicaal om en begon hij te componeren in een stijl die mijlen ver af staat van zijn sessiewerk en soms veel weg heeft van die van Morton Feldman.
- Naar vorige pagina
- 1
- …
- 159
- 160
- 161
- 162
- 163
- 164
- 165
- …
- 195
- Naar volgende pagina