Victor Szabo – Turn On, Tune In, Drift Over (Boek Recensie)

Ambient als genre wordt vaak gezien als een uitvinding van Brian Eno, te beginnen met zijn uit 1975 daterende album ‘Discreet Music’ en meer bijzonder de vier albums in de ‘Ambient Series’ die verschenen tussen 1978 en 1982. Het is waar dat Eno als eerste die bewuste term gebruikte voor zijn muziek, maar Victor Szabo maakt in het bij Oxford University Press verschenen ‘Turn On, Tune In, Drift Over’ mooi duidelijk dat de wortels van deze muziek nog wel wat verder terug gaan. De ondertitel van het boek, ‘Ambient Music’s Psychedelic Past’ laat zien in welke richting we het moeten zoeken: de opkomst van de new age in de eind jaren ’60 en de musici die daardoor werden geïnspireerd. Eén en ander laat onverlet en Szabo heeft daar ook zeker oog voor, dat Eno een ongelofelijk belangrijke rol gespeeld heeft in dit genre, een invloed die nog tot op de dag van vandaag doorwerkt. Maar Szabo gaat verder en ziet ambient ook terug in de elektronische muziek die in de jaren ’90 zijn opwachting maakt, als alternatief voor de dance.

(meer…)

Lees verderVictor Szabo – Turn On, Tune In, Drift Over (Boek Recensie)

DEON – Soft Steel / Steven Kamperman – Maison Moderne (CD Recensie)

Jazz van eigen bodem vandaag, meer specifiek uit de richting van Utrecht, met als linking pin rietblazer Steven Kamperman. Want we horen hem zowel op ‘Soft Steel’ het debuutalbum van bassist Dion Nijland’s DEON, als op zijn eigen album ‘Maison Moderne’. Nijland vroeg verder trompettist Ruben Drenth, saxofonist Ad Colen en drummer en vibrafonist Mees Siderius. Kamperman op zijn beurt zocht versterking bij altviolist Oene van Geel, gitarist Paul Jarret en pianist Albert van Veenendaal. Beide albums verschenen bij TryTone.

(meer…)

Lees verderDEON – Soft Steel / Steven Kamperman – Maison Moderne (CD Recensie)

Mohamad Zatari Trio – Istehlal / Saouta – Ode to Travel (CD Recensie)

Ik continueer mijn belangstelling voor de oud met twee meer folk georienteerde Cd’s. De uit Syrië afkomstige Mohamad Zatari, bespeler van die oud, richtte een trio op met de Iraanse Sara Eslami, die we horen op de tar, een eveneens aan de luit verwant snaarinstrument en de uit India afkomstige Avadhut Kasinadhuni op de tablas. Het bij Zehra verschenen ‘Istehlal’ is hun debuut. Het tweede album dat hier aan bod komt is het bij Homerecords verschenen ‘Ode to Travel’ van Saouta, een uit Gent afkomstig kwartet bestaand uit saxofonist Damien Brassart, Akram Ben Romdhane op oud, bassist Jim Monneau en tot slot Bernard Flament op de tablas.

(meer…)

Lees verderMohamad Zatari Trio – Istehlal / Saouta – Ode to Travel (CD Recensie)

Mehmet Polat Quartet – Embodied Poetry / Jussi Reijonen – Three Seconds | Kolme Toista (CD Recensie)

De luit was in onze contreien ooit een geliefd instrument. In de late middeleeuwen en de Renaissance was hij in trek bij de troubadours, de voorgangers van de singer / songwriters. Maar al in de Barok raakte hij langzaam uit de gratie. Hoe anders is dat bij de oud of ud gegaan, dit aan de luit verwante instrument is in het Midden Oosten nog altijd zeer populair. Maar niet alleen daar, sinds enkele decennia dringt hij ook in de jazz en aanverwante stijlen steeds vaker op. Dat waren zo wat gedachten toen ik vorige week aandacht besteedde aan Gordon Grdina. Meer van dit instrument vandaag en morgen. Te beginnen met Mehmet Polat en zijn in eigen beheer uitgegeven ‘Embodied Poetry’ waarop we dit boeiende instrument beduidend vaker horen dan bij Grdina en verder aandacht voor het alom bejubelde ‘Three Seconds | Kolme Toista’ van Jussi Reijonen dat verscheen bij Challenge Records.

(meer…)

Lees verderMehmet Polat Quartet – Embodied Poetry / Jussi Reijonen – Three Seconds | Kolme Toista (CD Recensie)

Gordon Grdina’s Nomad Trio – Boiling Point / Gordon Gdrina, Mark Helias & Matthew Shipp – Pathways / Gordon Grdina, Mat Maneri & Christian Lillinger – Live at the Armoury (CD Recensie)

Gordon Grdina, gitarist en bespeler van de oud, kwam hier al de nodige keren voorbij, hij is dan ook behoorlijk actief. Vandaag drie recente albums, alle drie opgenomen in trio vorm Met pianist Matt Mitchell en drummer Jim Black vormt hij zijn Nomad’s Trio, waarvan ‘Boiling Point’ verscheen bij Astral Spirits; met bassist Mark Helias en pianist Matthew Shipp maakte hij ‘Pathways’ voor zijn eigen Attaboygirl Records en bij Clean Feed verscheen ‘Live at the Armoury’, waarop we hem horen met altviolist Mat Maneri en drummer Christian Lillinger. Wat opvalt op deze albums is dat Grdina de oud veel vaker aan de kant laat staan en zich steeds meer richt op de gitaar.

(meer…)

Lees verderGordon Grdina’s Nomad Trio – Boiling Point / Gordon Gdrina, Mark Helias & Matthew Shipp – Pathways / Gordon Grdina, Mat Maneri & Christian Lillinger – Live at the Armoury (CD Recensie)

The New York Second – Music at Night (and Other Stories) / After the Hours, the Minutes (CD Recensie)

Als eind jaren ’40 van de vorige eeuw de eerste jazzmusici gaan experimenteren met wat later bebop gaat heten, staat niet iedere liefhebber van de jazz te juichen. En als zo’n twee decennia later dit proces zich herhaalt in wat de free-jazz zal worden, is dit nog sterker het geval. Sindsdien hebben we dan ook twee soorten jazzliefhebbers: zij voor wie de melodie een rol moet spelen en zij voor wie dat eerder in de weg zit. En ja,  een klein groepje, waaronder ik mezelf reken, houdt van allebei. Mijn voorkeur ligt weliswaar bij de experimentele jazz, maar de meer melodieuze jazz kan, mits het goed gebeurt, mij nog altijd bekoren. En dus hebben Harald Walkate en zijn The New York Second in alle opzichten mijn steun. Deze pianist is namelijk een meer dan uitstekend componist – alle stukken op de albums zijn van zijn hand – die aan een genre waar al heel veel in gebeurd is nog echt wat weet toe te voegen. Vier albums realiseerde hij tot nu toe met dit construct, waarvan ik de twee laatste graag aan u voorstel. ‘Music at Night (and Other Stories)’ realiseerde hij met een sextet, ‘After the Hours, the Minutes’ met een trio. Beiden verschenen in eigen beheer.

(meer…)

Lees verderThe New York Second – Music at Night (and Other Stories) / After the Hours, the Minutes (CD Recensie)

Espen Berg – The Trondheim Concert / Anders Lønne Grønseth Extended Mulitverse – Inner View (CD Recensie)

De Noorse pianist Espen Berg kwam hier twee keer eerder voorbij, beide keren met zijn grensverleggende trio. In 2017 besprak ik ‘Bølge’, een jaar later ‘Free to Play’. Nu ligt er in mijn CD speler een solo album, live opgenomen in Trondheim, zijn tweede na het uit 2017 daterende ‘Acres of Blue’ dat hij in de studio opnam. Verder is Berg te horen in ‘Inner View’ van de band van saxofonist Anders Lønne Grønseth: Multiverse, naast trompettist Hayden Powell, toetsenist David Skinner, bassist Audun Ellingsen en drummer Einar Scheving. Beide albums verschenen onlangs bij NXN Recordings.

(meer…)

Lees verderEspen Berg – The Trondheim Concert / Anders Lønne Grønseth Extended Mulitverse – Inner View (CD Recensie)

Sara Oswald & Feldermelder – Dual | Duel / Christoph Dahlberg – Blackforms (LP Recensie)

Meer cello in combinatie met elektronica, alleen nu zijn de taken verdeeld. De Zwitserse celliste Sara Oswald ging op het bij -OUS verschenen ‘Dual | Duel’ voor de derde keer de samenwerking aan met haar landgenoot Feldermelder, het alias van de elektronica producer Manuel Oberholzer en de eveneens met elektronica werkende Christoph Dahlberg werkte voor het bij TELESKOP verschenen ‘Blackform’ samen met de cellist Tobias Unterberg.

(meer…)

Lees verderSara Oswald & Feldermelder – Dual | Duel / Christoph Dahlberg – Blackforms (LP Recensie)

Martina Bertoni – Hypnagogia / Flavia Massimo – Glitch (LP / Download Recensie)

Twee dagen staat de cello hier centraal en dan in combinatie met elektronica. Vandaag twee musici die het allemaal zelf doen, morgen duo’s die de taken verdeeld hebben, wel zo gemakkelijk. Maar eerst het bij Karlrecords verschenen ‘Hypnagogia’, waarop we Martina Bertoni solo horen, iets dat ook geldt voor het bij Audiobulb verschenen ‘Glitch’ van Flavia Massimo. Beiden zijn primair cellistes en hebben gaandeweg hun muziek verrijkt met diverse vormen van elektronica en hun vocale kwaliteiten, want ook dat kenmerkt hun muziek. Een andere overeenkomst is de stijl: beide albums zullen de liefhebbers van ambient aanspreken. Heel vreemd is dat niet, de cello is immers zo ongeveer hét instrument om een dromerige klankwereld te creëren, hier nog versterkt door de elektronica. (meer…)

Lees verderMartina Bertoni – Hypnagogia / Flavia Massimo – Glitch (LP / Download Recensie)

Dries Tack – Adjacent Spaces / Fractales – Ledoux | Sciarrino | Azzan | Hallik (CD Recensie)

Ik ben een fan van de Italiaanse componist Salvatore Sciarrino, vanwege zijn manier van omgaan met het begrip klank. Twee stukken heb ik hier, op twee verschillende Cd’s, gecombineerd met een hoop ander werk van veelal voor mij onbekende componisten. De klarinettist Dries Tack nam ‘Let Me Die Before I Awake’ voor solo klarinet op, het is te vinden op het bij Orlando Records verschenen ‘Adjacent Spaces’, een grensverleggend album, waarop we ook stukken horen van Hunjoo Jung, Michael Maierhof, Malin Bång, Stefan Prins en Ui-Kyung Lee. Het ensemble Fractales combineert ‘Arioso a  cinque’ met stukken van Claude Ledoux, Maurizio Azzan en Elis Hallik op het bij Cypres verschenen ‘Ledoux | Sciarrino | Azzan | Hallik’.

(meer…)

Lees verderDries Tack – Adjacent Spaces / Fractales – Ledoux | Sciarrino | Azzan | Hallik (CD Recensie)