Bathysphere – Bathysphere (CD Recensie)
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
“What would it mean to experience the world primarly through listening?” Het is een vraag die de componist en geluidskunstenaar Michael Pisaro en zijn werk tekent. Geïnteresseerd als hij is in geluid als fenomeen en de wijze waarop het zich aan ons in al zijn alledaagsheid openbaart. En in dat geluids- of klankonderzoek gaat hij ver, getuige ook twee recente albums bij Edition Wandelweiser en Hubro.
(meer…)
De Russische componist Sergej Prokofjev wordt nogal eens wereldvreemdheid en naïviteit verweten. Het lijkt een verklaring voor de opgewektheid van zijn eerste vioolconcert, opus 19 dat ontstaat in de zomer van 1917, nota bene tijdens een wandeling in de natuur. En dat terwijl Rusland één van de meest turbulente jaren in zijn geschiedenis doormaakt. De februarirevolutie heeft enige maanden daarvoor plaatsgevonden en onrust is aan de orde van de dag.
We kunnen het uitgebreid hebben over de (on)wenselijkheid van de multiculturele samenleving, maar intussen is de muziek van daarginds zodanig ingeburgerd dat hij steeds vaker ook door onze autochtonen wordt gespeeld, getuige ook het Belgische Auster Loo. Simon Leleux bespeelt de vaastrommel, daar darbuka geheten en Lydie Thonnard hanteert een scala aan niet westerse fluiten. Samen met een aantal gasten, waarvan ook maar een deel van ver komt, weten ze de sfeer van diezelfde verre streken intussen prima te treffen.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Op hun nieuwste CD, getiteld ‘New York’ verzamelde het Franse Ensemble Intercontemporain onder leiding van Matthias Pintscher werk van zeven componisten die op de één of andere manier een link hebben met New York. Kijkend naar het rijtje kunnen we niet anders concluderen dat dit ook zo ongeveer de enige overeenkomst is tussen deze hedendaagse componisten.
Muziek, wat is dat eigenlijk? Al rond speurend op internet vindt je in ieder geval de volgende definitie: ‘geheel van klanken door stemmen en / of instrumenten’. Volgens die definitie is ‘ROW’ van geluidskunstenaar Andreas Oskar Hirsch dus geen muziek. En toch, zelden zo’n prachtig ritme gehoord als hier. Het ritme van roeien. Want dat is wat Hirsch heeft gedaan, het geluid opnemen van roeiers.
(meer…)
Het late werk van Morton Feldman, waaronder we gewoonlijk de composities vanaf 1978 tot aan zijn dood in 1987 rekenen, hebben een aantal zaken met elkaar gemeen die ontstonden uit de ontwikkeling die Feldman als componist tot dat moment had doorgemaakt. Allereerst valt de ongewone lengte van de stukken op, verder schrijft Feldman in die tijd vaak voor een zeer beperkt aantal instrumenten en is hij bovenmatig geïnteresseerd in muzikale patronen, mede door zijn fascinatie voor handgeknoopte tapijten.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.