Het boek ‘Francis Poulenc en de wereld van Paul Éluard’ kwam eind 2017 uit, maar is zo bijzonder dat we er hier toch nog aandacht aan geven. Want een mooiere vorm, dan die Et’cetera Records en Amsterdam University Press eraan hebben gegeven, is moeilijk denkbaar. Bij zowel Éluard als Poulenc bereikten de kustuitingen schilderkunst, poëzie en muziek een prachtige synthese die hier volledig tot zijn recht komt.
Als geen ander label slaagt het Oostenrijkse Kairos Records er iedere keer weer in om te verrassen met werk van vrij jonge componisten. Daarbij beperken ze zich duidelijk niet tot de nabije omgeving, want het album dat in deze recensie aan bod komt, toepasselijk ‘Kaleidoscope’ geheten, bevat een viertal stukken van de Koreaanse componist Eunho Chang. Hij is van 1983, studeerde in Korea en aansluitend aan The Fryderyk Chopin University of Music in Polen en heeft inmiddels een aantal competities gewonnen.
Op een nieuwe album voor Et’Cetera Records, ‘Violin Faces II’ geheten, zijn drie hedendaagse vioolconcerten bijeengebracht. Ze worden vertolkt door de Vlaamse violist Wibert Aerts. In twee daarvan, het vioolconcert van Bram van Camp en ‘Caught in Treetops’ van Charlotte Bray wordt hij bijgestaan door het HERMESensemble, onder leiding van Frank Agsteribbe en in één, ‘Graal Théâtre’ van Kaija Saariaho, door het Notabu.Ensemble neue musik, onder leiding van Mark-Andreas Schlingensiepen.
Het Duitse Wergo wijdde onlangs samen met de Deutscher Musikrat een portret Cd aan de Zweedse componiste Lisa Streich, onder de titel ‘Pietà’. Een componiste die ik afgelopen oktober leerde kennen toen het Nadar Ensemble tijdens het Transit Festival in Leuven een nieuwe versie van ‘Pietà’ uitvoerde. Een stuk dat we ook op dit album terugvinden, maar dan in een andere bezetting. Een opvallend componiste deze Lisa Streich, leert ons dit album, die vooral geïnteresseerd lijkt in de complexe wereld van klank.
Halverwege vorig jaar besprak ik hier ‘Heretics’ van stemkunstenaar Anne-James Chaton en gitarist Andy Moor. Het betrof een bijzondere mijlpaal in de samenwerking van de twee musici, door de uitbreiding met Thurston Moore. Inmiddels ligt er een vervolg op dit album in de vorm van een registratie van een concert in Parijs, juni 2016, daterend van ruim een jaar na de registratie op de Dvd die bij ‘Heretics’ zat. Op dit album, wederom verschenen bij Unsounds, horen we echter alleen het duo Chaton – Moor. Als titel kreeg het de titel van één van de stukken mee: ‘Tout Ce Que Je Sais’. (meer…)
Dick Raaijmakers, hij stierf in 2013 een paar dagen na zijn 83ste verjaardag, is één van de grondleggers van de elektronische muziek. Zijn carrière nam eind jaren ’50 een aanvang in de roemruchte Phillips studio in Eindhoven. Het is dan ook niet meer dan terecht dat Thomas Ankersmit, die nu geldt als een belangrijk experimenteel musicus, hem eert met een stuk, ‘Homage to Dick Raaijmakers’ geheten.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Hedendaags gecomponeerde muziek en vrije improvisatie zijn redelijk gescheiden werelden. De beide genres kennen hun eigen beoefenaars, hun eigen zalen en hun eigen publiek. En dat is best bijzonder omdat de muziek qua klankstructuur voor de luisteraar vaak in bijzondere mate overeenkomt. Het is dan ook niet verwonderlijk dat er steeds meer musici en componisten zijn die zich in beide werelden begeven. Steeds meer ‘jazz musici’ schrijven composities en steeds vaker maken componisten gebruik van elementen uit de improvisatie. Christopher Fox is één van hen en in het bij HatHut verschenen ‘Topophony’ combineert hij dan ook beiden.
Noem het lef, noem het een statement. Feit is dat het niet iedereen gegeven is om een solo album op te nemen met louter een sax en dan in het geval van de Italiaanse saxofonist Giuseppe Doronzo ook nog eens een baritonsax. Maar deze man, tegenwoordig woonachtig in Nederland, durfde het aan en leverde met ‘Goya’ een bijzonder album af.