Onder de naam ‘Horizon’ brengt het Koninklijk Concertgebouworkest regelmatig Cd’s uit met hedendaags gecomponeerde muziek, vaak geschreven in opdracht van het orkest. Onlangs verscheen deel 9, met daarop muziek van twee Nederlandse componisten: Joey Roukens en Richard Rijnvos en nieuwe stukken van de Hongaarse componist Peter Eötvös en de Estlandse componist Erkki-Sven Tüür. Met bijna anderhalf uur een vol programma.
(meer…)
Bijna twee jaar geleden besprak ik ‘Unprecedented’, het eerste solo album van Marcela Bovio. Inmiddels verscheen in eigen beheer ‘Through Your Eyes’ waarin Bovio de ingezette lijn van haar debuut, mooie luisterliedjes op het snijvlak van stijlen, doortrekt. Op dit nieuwe album vindt u er elf, naar eigen zeggen ieder geïnspireerd door een andere persoon en een ander verhaal.
(meer…)Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Voor een musicus heeft het uitvoeren van werk van hedendaagse componisten het grote voordeel dat je met de maker van het stuk kunt overleggen. Wat bedoelde hij of zij nu precies met die frase of die passage en hoe laat ik die het best tot zijn recht komen? Gitarist Martin van Hees maakt daarvan gewag in het boekje bij ‘Remgewogen’, uitgekomen bij trptk, waarop hij muziek van Nederlandse componisten voor akoestische gitaar bijeenbracht.
(meer…)
De Duitse componist Wolfgang Rihm componeerde tussen 1975 en 2014 zes vioolconcerten. Alles zes zijn ze nu uitgegeven door Naxos, in samenwerking met de SWR, in een prachtige uitvoering van de Chinese violiste Tianwa Yang, begeleid door de Deutsche Staatsphilharmonie Rheinland-Pfalz, deels onder leiding van de uit Singapore afkomstige Darrell Ang en deels onder die van de Zwitserse dirigent Christoph-Mathias Mueller.
Begin dit jaar verscheen het debuutalbum van Snowdrops bij Gizeh Records, een duo bestaande uit Mathieu Gabry en Christine Ott. ‘Manta Ray’ heet het album en het bevat de muziek bij de gelijknamige film van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng, dat op het laatste Filmfestival van Rotterdam zijn Nederlandse première beleefde. Het is een film op het grensvlak van realiteit en surrealisme, iets dat goed past bij het werk van Ott, die hier eerder aan bod kwam met muziek voor een andere, veel oudere film: ‘Tabu: A Story of the South Seas’ uit 1931.
(meer…)
In de internationale wereld van de muziek treffen artiesten van over de gehele wereld elkaar, raken met elkaar in gesprek, soms via de noten en besluiten samen iets te ondernemen. Gisteren sprak ik hier over de Nederlander Christian Berends die, onder zijn alias Lend me your underbelly een album maakte met de Pakistaans-Canadese Miriam Zohra D., ‘So Divine’ en nu komen we hier te spreken over 7697 Miles, dat bestaat uit de Chileen Cristóbal Rawlins en de Duitser Dieter Mauson en waarvan de naam natuurlijk slaat op de fysieke afstand tussen de twee.
Lend me your underbelly, het alias van Christian Berends, kwam op deze blog de afgelopen jaren regelmatig voorbij. Ik besprak achtereenvolgens ‘Giant Tadpoles Among Us’, ‘Hover’, ‘The Edge of a Curious Wilderness’, ‘Campfire Ballads’ en ‘Birdwatchers’, zo ongeveer het gehele oeuvre tot nu toe dus. Mijzelf een Lend me your underbelly kenner noemen gaat wellicht wat ver, maar een inzicht in iemands muzikale ontwikkeling krijg je hier wel door. Inmiddels lopen we overigens al weer achter. Oktober vorig jaar verscheen ‘Cocoon’ en april van dit jaar ‘So Divine’. Tijd dus om Berends’ werk weer eens onder de loep te nemen.
Basklarinettist Tobias Klein heeft in de afgelopen jaren een naam opgebouwd als improviserend muzikant binnen wat we gemakshalve maar even als ‘jazz’ aanduiden. Wellicht het meest bekend is hij van Spinifex, een avontuurlijk ensemble dat graag op het slappe koord tussen stijlen balanceert. Klein is echter ook componist van stukken waar die jazz in terug te horen is, maar die we toch eerder onder hedendaags gecomponeerd scharen. De basklarinet speelt in al die stukken een rol, niet zo verwonderlijk voor wie Klein kent, en wordt op ‘Chambery’, recent verschenen bij Attacca Productions, ter hand genomen door Kleins partner Fie Schouten.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.