Onder de titel ‘Impasse’ bracht de Franse accordeonist Gulliaume Meral bij TRPTK een album uit met muziek van landgenoot Franck Angelis, naast componist ook zelf actief als uitvoerend accordeonist, Iets dat ook geldt voor de Rus Sergei Voitenko, van wie Meral eveneens een stuk op dit album speelt.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
De in Oslo wonende Deen Niklas Adam werkt in het brede veld van muzikale installaties en performances. De muziek op zijn debuutalbum voor het Noorse SOFA Records, ‘Undulate’ past perfect in die lijn. De twee stukken die het album telt zijn een soort van muzikale sculpturen, weerbarstig, speels en onmogelijk in een hokje te plaatsten. Hedendaags gecomponeerde muziek, experimentele elektronica en beeldende kunst raken hier op bijzondere wijze in elkaar verstrengeld.
Eerder dit jaar prees ik ‘Paradise Lost’ van de Engelse componist en musicus Christopher James Chaplin, waarop hij zich boog over John Miltons befaamde gedicht. Niet lang daarna verscheen ‘Bjarmi’, bij het Oostenrijkse Fabrique Records waarop Chaplin samenwerkt met het Ijslandse trio Stereo Hypnosis, bestaande uit Óskar en Pan Thorarensen – vader en zoon en Thorkell Atlasson.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
James Weeks‘ in 2017 gecomponeerde ‘Windfell’ ontstond door een verzoek van de violiste Mira Benjamin, met wie Weeks al eerder had gewerkt. Schrijven voor viool was niet zo zeer een uitdaging, Weeks’ vrouw is violiste, maar de duur van het stuk was dat beslist wel: “even so, an hour is a crazy amount of time for one player and I spent a long time before I started, trying to imagine what I could do to fill it.” Maar het stuk kwam er en werd onlangs op Cd uitgebracht door Another Timbre
In het werk van de Amerikaanse componist Ryan Carter speelt elektronica een bijzonder grote rol. Zo ontwikkelde hij de app ‘iMonkeypants’, waarbij de luisteraar een aantal geprogrammeerde algoritmes kan beïnvloeden en richtte hij Headless Monkey Attack op, een project waarin hij live voortgebrachte muziek vermengt met elektronische dansmuziek, opgeslagen in de programmeertaal RTcmix. Op zijn debuutalbum, dat Kairos Music onder de naam ‘Chamber Works’ uitbracht, zijn echter alle zes de stukken geschreven voor akoestische instrumenten. Hier komt de elektronica op een geheel andere wijze aan bod.
September vorig jaar speelde het Koninklijk Orkestgebouworkest, onder leiding van Stéphane Denève eindelijk het uit 1935 stammende ‘Jeanne d’Arc au bûcher’ van de Zwitsere componist Arthur Honegger. Het was er simpelweg niet eerder van gekomen, op zich niet vreemd gezien de grote hoeveelheid musici en solisten die dit stuk vraagt. Nu ligt er een Cd van deze semi-concertante uitvoering waardoor we deze glorieuze uitvoering, want daar was zeker sprake van, uitgebreid terug kunnen horen.