Van de uit New York afkomstige componist Michael Vincent Waller kwam hier vorig jaar ‘Trajectories’ aan bod, een album met werk voor piano en cello. Inmiddels ligt er een nieuwe Cd, ‘Moments’, verschenen bij Unseen Worlds, met hoofdzakelijk werk voor piano solo. Wederom uitgevoerd door R. Andrew Lee, een perfecte keuze voor deze muziek en een paar stukken voor vibrafoon solo, uitgevoerd door William Winant.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
The Seattle Symphony bracht onlangs, onder leiding van chef dirigent Ludovic Morlot, een Cd uit met de muziek van de Franse componist Marc-André Dalbavie. Het bevat een ode aan Olivier Messiaen: ‘La Source d’un Regard’ en drie soloconcerten die Dalbavie tussen 2006 en 2013 componeerde. Dat voor fluit, hobo en cello.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
D’Incise is geen onbekende op deze blog. Laurent Peter, zo heet deze Zwitser voor de burgerlijke stand, is samen met Cyril Bondi de baas van INSUB., een label voor muziek op de grens van hedendaags gecomponeerd en vrije improvisatie en is met Bondi tevens de oprichter van het Insub Meta Orchestra, waarvan we hier onlangs nog twee albums bespraken. Dit jaar bracht hij echter ook, als samenwerking tussen Insub en Moving Furniture Records, een solo album uit, ‘Assemblée, Relâche, Réjouissance, Parade’ geheten.
Door critici wordt de Franse componist Jean Barraqué begin jaren ’60 gezien als één van de meest veelbelovende componisten van de twintigste eeuw. Als hij in 1973 sterft, 45 jaar oud, is die belofte bij lange na niet ingelost. Nu, ruim een halve eeuw later is daar weinig in veranderd. Zijn bijzonder kleine oeuvre wordt sporadisch gespeeld en echt veel opnames zijn er niet voorhanden. De opnames die pianist Jean-Pierre Collot uitbracht op Winter & Winter zijn dan ook zeker welkom.
Met ‘Buoyant Figures’ heeft de Amsterdamse gitarist Luka Schuurman de vrije improvisatie, zoals we die vinden op zijn album ‘Krultanden’ dat vorig jaar verscheen, voor een belangrijk deel verruild voor de filmische geluidssculpturen. Daarmee ontvouwt hij zijn vaardigheden als componist en beperkt zich tevens niet langer tot de gitaar. Sterke composities vinden we hier, afgewisseld met het terloopse van de improvisatie.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
In het tweede deel van recensies gewijd aan het werk van de Amerikaanse componiste Catherine Lamb besteden we aandacht aan ‘Point/Wave’, dat net als het ‘Viola Torres Project’, verscheen bij Another Timbre en aan ‘Parallaxis Forms’ dat in opdracht werd geschreven voor het Noorse Ensemble neoN, dat het samen met het door de eveneens Amerikaanse componist Phill Niblock gemaakte ‘To Two Tea Roses’ uitbracht via Hubro Music.
De sinds 2013 in Berlijn woonachtige Amerikaanse altvioliste en componiste Catherine Lamb is aan een gestage opmars bezig. Twee recente albums bij Another Timbre en één bij Hubro Music bieden ons een uitgebreide kennismaking met het idioom van deze boeiende musicus. In deze recensie daarom allereerst het vorig jaar verschenen ‘Viola Torres Project’, waarin we haar, samen met altviolist en componist Johnny Chang, horen in de rol van arrangeur en altviolist, maar ook ieder met een eigen stuk. In een tweede recensie komen dan ‘Point/Wave’ en ‘Parallaxis Forma’ aan bod.