Met ‘Buoyant Figures’ heeft de Amsterdamse gitarist Luka Schuurman de vrije improvisatie, zoals we die vinden op zijn album ‘Krultanden’ dat vorig jaar verscheen, voor een belangrijk deel verruild voor de filmische geluidssculpturen. Daarmee ontvouwt hij zijn vaardigheden als componist en beperkt zich tevens niet langer tot de gitaar. Sterke composities vinden we hier, afgewisseld met het terloopse van de improvisatie.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
In het tweede deel van recensies gewijd aan het werk van de Amerikaanse componiste Catherine Lamb besteden we aandacht aan ‘Point/Wave’, dat net als het ‘Viola Torres Project’, verscheen bij Another Timbre en aan ‘Parallaxis Forms’ dat in opdracht werd geschreven voor het Noorse Ensemble neoN, dat het samen met het door de eveneens Amerikaanse componist Phill Niblock gemaakte ‘To Two Tea Roses’ uitbracht via Hubro Music.
De sinds 2013 in Berlijn woonachtige Amerikaanse altvioliste en componiste Catherine Lamb is aan een gestage opmars bezig. Twee recente albums bij Another Timbre en één bij Hubro Music bieden ons een uitgebreide kennismaking met het idioom van deze boeiende musicus. In deze recensie daarom allereerst het vorig jaar verschenen ‘Viola Torres Project’, waarin we haar, samen met altviolist en componist Johnny Chang, horen in de rol van arrangeur en altviolist, maar ook ieder met een eigen stuk. In een tweede recensie komen dan ‘Point/Wave’ en ‘Parallaxis Forma’ aan bod.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Componist en gitarist Fredrik Rasten levert met het bij SOFA Records verschenen ‘Six Moving Guitars’ een alleszins boeiend album af. In de vijf delen waar deze compositie uit bestaat, weet Rasten een bijzondere geluidswereld te creëren, werkend vanuit het principe van de reine stemming.
Gisteren stonden we hier stil bij de pianosonates van Frank Nuyts, meer specifiek sonate nr. 1B uit 2015 en twee oudere, de sonates nr. 2 en 9, naar aanleiding van nieuwe opnames. Nu nemen we zes relatief nieuwe, ontstaan tussen 2016 en 2018. onder de loep, eveneens uitgebracht door Hardscore. Aangezien Nuyts zijn sonates in boeken van zes schrijft, vormen de nrs. 19 tot 24 een soort van eenheid en ook hier kiest Nuyts er weer voor om met verschillende pianisten te werken en de stukken ook echt voor hen te schrijven.
De Vlaamse componist Frank Nuyts is wellicht één van de laatste componisten die nog pianosonates schrijft, een vorm die we eerder in verband brengen met Haydn, Mozart en Beethoven dan met hedendaags gecomponeerde muziek. Maar voor Nuyts gelden dit soort overwegingen niet, hij is altijd al zijn eigen weg gegaan, wars van alle modernistische trends. In 2015 verscheen een box met zes Cd’s met daarop de eerste 18 sonates, Nuyts zat daarna echter niet stil en componeerde er nog zes die nu, samen met de nieuwe sonate nr. 1B en nieuwe opnames van twee sonates, nr. 2 en 9, bij Nuyts’ eigen Hardscore label verschenen.
Het 50 leden tellende Zwitserse Insub Meta Orchestra gaf vorig jaar twee componisten, Michael Pisaro en Magnus Granberg de opdracht voor een nieuw werk. Op 5 mei 2018 gingen ze in Genève in première, uitgevoerd door 27 musici en onlangs verschenen de beide stukken, ‘Achilles, Socrates, Diotima (The Poem of Names, nr. 2’ van Pisaro en ‘Als alle Vogel sangen mein Sehen und Verlangen’ van Granberg op Cd bij Insub Records.