De Italiaanse Alessandra Eramo is primair een stemkunstenares, zo horen we terug op haar solo album ‘Tracing South’ dat vorig jaar verscheen bij Corvo Records. Daarnaast bedient ze zich van elektronica, veldopnames – bijvoorbeeld die van een doedelzak, gebruikt in Zuid-Italië tijdens het carnaval – en diverse andere instrumenten.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Met het bij Moloko+ verschenen ‘Optimistic Modernism’ verwijzen de musici Lan Cao, Gregor Siedl en Wolfgang Seidel naar de jaren ’60 toen alles nog vooruitgang ademde. Een sfeer waar we inmiddels ver van verwijderd zijn. Zowel de omslag van de Cd als het boekje, vol prachtige foto’s, tonen ons een typisch interieur uit die jaren, ontworpen door de Berlijnse architecten Klaus Kirsten en Heinz Nather. Werk dat deze musici inspireerde tot dit wonderlijke album.
In juni 2016 ging bij de Los Angeles Opera ‘Anatomy Theater’ van David Lang in première, een opera die David Lang maakte op een libretto van Mark Dion. Het is het macabere verhaal van Sarah Osborne die nadat zij veroordeeld was voor de dood van haar man en twee kinderen, niet alleen publiekelijk werd geëxecuteerd, maar ook publiekelijk ontleed. Inmiddels is deze bizarre opera op Cd verschenen, bij Cantaloupe Records.
Vier hedendaagse componisten, Aspasia Nasopoulou, Söhren Sieg, Paul Leenhouts en Thanasis Deligiannis schreven een stuk, speciaal voor het blokfluitkwintet Seldom Sene. Vorig jaar bestond dit internationale gezelschap, waarvan de leden samen studeerden aan het Conservatorium van Amsterdam, 10 jaar. Ze hebben hun sporen inmiddels verdiend in de historische uitvoeringspraktijk, maar richten zich ook nadrukkelijk op hedendaags repertoire, waarvan dit, bij Brilliant Classics verschenen ‘Not A Single Road’ een prachtig bewijs vormt.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
De Canadese componist James O’Callaghan was in 2016 één van de genomineerde componisten voor de Gaudeamus Muziekprijs. Gezien het verslag dat ik toen schreef, bleek ik niet bijster enthousiast over de man zijn werk. Dat werd beter toen ik later Métamorphoses 2018 besprak. Ik kom op O’Callaghan omdat bij Ravello Records onlangs, onder de titel ‘Alone & Unalone’ een Cd verscheen met zijn werk, waaronder ‘AMONG AM A’ dat ook klonk tijdens de Gaudeamus Muziekweek.
De Belgische componist Philippe Boesmans is in eerste instantie een componist van opera’s. Sinds 1983 schreef hij er zeven, allen in opdracht van De Munt in Brussel. De laatste, Pinocchio, kwam ook op deze blog uitgebreid aan bod. Tussendoor schrijft Boesmans zijn andere muziek, zoals de drie concerten die hij schreef voor het Orchestre Philharmonique Royal de Liège en die onlangs onder de titel ‘Fin de Nuit’ verschenen bij Cypres-Records.
Vorige week keek ik, bij het bespreken van de uitvoering van Richards Strauss’ ‘Salome’ door Theater Mönchengladbach al even terug naar de nu al legendarische uitvoering van de Nationale Opera tijdens het Holland Festival van 2017. Een productie waar ik toen reeds uitgebreid over heb geschreven en die door alle pers lyrisch werd ontvangen. Ruim twee jaar later brengt het Koninklijk Concertgebouw Orkest de opera ook op Dvd uit.