Het vorig jaar verschenen ‘Then Elephant Speaks’ van de Amerikaanse componist Bill Whitley voelt alsof je je in het oog van de orkaan bevindt. Als geen ander weet hij met de twee composities, die het bij Ravello Records verschenen ‘Then Elephant Speaks’ vormen, te midden van alle onrust die ons dagelijks overspoelt, een bijna religieuze verstilling te bereiken.
De in 2016 overleden Deense componist Pelle Gudmundsen-Holmgreen was een opmerkelijke figuur binnen de Scandinavische muziekcultuur. Nadat hij zich eind jaren ’60 afkeert van de serialisten en zijn eigen stijl vindt, die hij ‘Den ny enkelhed’ doopte, ofwel de nieuwe simpelheid, bouwt hij gestaag aan zijn positie als outsider. Outsider of niet, hij heeft veel hedendaagse Deense componisten beïnvloed, waaronder Allan Gravgaard Madsen. Dat we ze nu beiden vinden op een nieuw album van het Dacapo hoeft dan ook niet te verwonderen.
Jürg Frey is componist, maar je zou hem evengoed een ontdekkingsreiziger in de wereld van de klank kunnen noemen. Iedere keer dat je zijn muziek hoort en hij kwam op deze blog al meerdere keren voorbij, zowel met stukken die live werden uitgevoerd als met opnames, dringt zich dat beeld op. Nu ook weer op dit nieuwe album dat bij Edition Wandelweiser Records verscheen en dat drie boeiende stukken bevat voor klein ensemble.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Het Franse Ultimae grossiert in Cd’s met de meer stemmige vormen van elektronica. Ambient speelt er een belangrijke rol in, maar dan wel die van het zwaardere, vrij duistere soort. De prachtig uitgegeven Cd’s zijn daarnaast een lust voor het oog, zonde dus om digitaal aan te schaffen. De laatste drie uitgaves zijn van AES Dana, Eskostatic en van het duo James Murray & Francis M. Gri.
De Canadese componiste Anna Höstman heeft inmiddels een aardig repertoire opgebouwd en geniet in haar eigen land dan ook een zekere bekendheid. Componeren doet ze in het brede veld, zowel voor klein ensemble als voor orkest, maar ook voor theater, film, installaties en dans. Onlangs verscheen bij Redshift Records een Cd, ‘Harbour,‘ met muziek voor solo piano, gespeeld door Cheryl Duvall, die haar werk door en door kent, twee van de stukken waren opdrachten van haar.
De Australiër Jon Heilbron, inmiddels woonachtig in Berlijn, heeft zijn sporen verdient als bassist in DRUM, Elipses en Quiver, maar ontwikkelt zich gaandeweg steeds meer tot componist. Dat hij daarbij regelmatig schrijft voor zijn eigen instrument en en het werk in veel gevallen ook nog zelf uitvoert doet daar niets aan af. Beluister bijvoorbeeld het uit twee delen bestaande ‘Puma Court’ voor twee contrabassen en twee hardanger fiddles, dat onlangs door Another Timbre als Cd werd uitgebracht en u weet genoeg.
De laatste keer dat de Amerikaanse componist Bryce Dessner hier voorbij kwam was in juni vorig jaar. De Philharmonie zuidnederland bracht toen de Nederlandse première van zijn ‘Concerto for two pianos’ met de zusters Lebèque achter de piano. Het liet weer eens horen dat Dessner onderhand is uitgegroeid tot een belangrijk componist, iets dat nog verder wordt onderstreept door een onlangs uitgekomen Cd met vier stukken uitgevoerd door het in Hamburg residerende Ensemble Resonanz.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Geen Nederlands hedendaags gecomponeerd stuk is zo populair als ‘Canto Ostinato’ van Simeon ten Holt. Zowel bij luisteraars als musici gooit het tussen 1976 en 1979 gecomponeerde stuk hoge ogen. Over de bezetting zegt Ten Holt als inleiding bij de partituur: “Er zijn andere combinaties mogelijk waarbij toetsinstrumenten aan de orde zijn. Maar de uitvoering met vier piano’s heeft de voorkeur”. En dan komt het Mantangi Quartet ineens met een versie voor strijkkwartet, in een arrangement van Marijn van Prooijen.