Misha Mengelberg / Cherry Duyns / Guus Janssen – Koeien – Opera Misha (Concert Recensie)
Stadsschouwburg, Amsterdam – 10 juni 2015 Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Olivier Messiaen – Quatuor pour la fin du temps (Concert Recensie)
Ham Sessions, Gent – 24 mei 2015
De Ham Sessions, het initiatief van tenorsaxofonist Michel Mast beleefde de afgelopen twee weekenden alweer zijn tiende editie en bood dit keer ook een hedendaags klassiek concert. En niet het minste: Het Collectief speelde ‘Quatuor pour la fin du temps’ van Olivier Messiaen een stuk voor piano (Thomas Dieltjens), klarinet (Julien Hervé), viool (Wilbert Aerts) en cello (Martijn Vink).
Dag in de Branding – Editie 36 (Concert Recensie)
Diverse locaties, Den Haag – 16 mei 2015
Onder de naam Dag in de Branding organiseren de concertpodia in Den Haag vier keer per jaar een minifestival met hedendaagse klassieke muziek. Op 16 mei was de vierde dag van het seizoen 2014 / 2015 met als centraal thema, naast de centrale componist van dit seizoen, Dick Raaijmakers, ‘games’ ofwel ‘het spel’. Nu kent het begrip ‘spel’ meerdere betekenissen en al die betekenissen kwamen op deze dag aan bod.
Allereerst heeft ‘een spel’ de betekenis van een tijdverdrijf. Iets wat je doet en wat je ontspant. Bijvoorbeeld gamen via de computer. Het concert in Het Paard van Troje stond dan ook in het teken van games en dan met name de Indie Games, games ontwikkeld door kleine, niet commerciële speldesigners. Het Residentie Orkest speelde, onder leiding van Bas Wiegers, muziek uit deze games.
Morton Feldman – For Philip Guston (Concert Recensie)
Splendor, Amsterdam – 10 mei 2015
‘Der Zauberberg’, de beroemde roman van Thomas Mann heeft als één van de vele neventhema’s het begrip tijd. In een uitvoerig relaas in het boek zegt Mann (in de vertaling van Hans Driessen) het volgende over het wezen van de tijd: “Over het wezen van de verveling doen tal van misverstanden de ronde. In het algemeen gelooft men dat interessante en nieuwe dingen de tijd ‘verdrijven’, dat wil zeggen verkorten, terwijl monotonie en leegte zijn verloop bemoeilijken en afremmen. Dat is niet zonder meer waar. Leegte en monotonie kunnen het ogenblik en de uren weliswaar rekken en ‘lang doen vallen’, maar grote en heel grote hoeveelheden tijd verkorten ze en doen ze juist inkrimpen totdat er vrijwel niet meer van overblijft.” En verderop: “Sleur wiegt het tijdsbesef in slaap of dempt het op zijn minst af, en als de jeugdjaren als langzaam worden ervaren, terwijl het latere leven steeds rapper verloopt en voort ijlt, moet ook dat op sleur berusten.”
Rewire Festival – Dag 1 (Concert Recensie)
Diverse locaties, Den Haag – 1 mei 2015
Een festival dat reeds vier keer plaatsvond verhuizen naar een totaal ander moment in het jaar is een hele gok. Het Rewire Festival waagde de gok en koos voor de 2015 editie voor begin mei, in plaats van november zoals in de vorige vier edities. Maar ook de nu veel kortere tijd tussen de huidige en de vorige editie betekende een uitdaging. Met zoveel festivals is een goede programmering immers de eerste voorwaarde voor succes. Welnu de organisatoren kunnen tevreden zijn. Niet alleen werd het festival druk bezocht, de geprogrammeerde acts waren van hoge kwaliteit en ook aan bekende namen was er geen gebrek. Dat begon al op vrijdag met wellicht wel het hoogtepunt van het festival: Godspeed You! Black Emperor in het Paard van Troje.
VONK (Concert Recensie)
Museum De Pont, Tilburg – 26 april 2015
Componiste en mede initiatiefnemer van het pas opgerichte hedendaagse muziekgezelschap VONK wint er geen doekjes om: voor muziek en kunst in het algemeen is een belangrijke rol weggelegd in onze samenleving. Eén van de doelstellingen van VONK, dat bestaat sinds februari van dit jaar, is dan ook om die maatschappelijke geëngageerdheid te tonen. Daarnaast wil VONK, bestaand uit zes musici, muziek brengen in een theatrale setting.
Michel van der Aa (Concert Recensie)
De Toonzaal, ‘s-Hertogenbosch – 1 maart 2015, in het kader van Festival De Grote Oversteek.
Het Festival De Grote Oversteek, dit jaar voor de tweede keer georganiseerd door De Toonzaal in samenwerking met het ensemble Lunatree, had dit jaar een programma rond componist Michel van der Aa samengesteld. In de middag kamermuziek en in de avond video’s en werk voor groot ensemble.
Joris De Laet / Timo van Luijk / Dan Decalut / Aluda Lextherni (Concert Recensie)
Zuiderpershuis, Antwerpen (OORSTOF) – 28 februari 2015.
De OORSTOF serie, waarvan ik normaal gesproken de concerten op Draai om je Oren recenseer, had afgelopen zaterdag een wat afwijkend concert. Er was veel te horen maar niet wat we gewoontegetrouw onder de term ‘Jazz’ rangschikken.
Georg Friedrich Haas – In Vain (Concert Recensie)
Muziekgebouw aan ’t IJ, Amsterdam – 13 februari 2015
Onder de titel ‘The Rest Is Noise’, refererend aan het beroemde boek van Alex Ross over hedendaags klassiek, organiseert het Muziekgebouw aan ’t IJ een verrassende serie concerten in het brede veld van hedendaagse muziek op het snijvlak van pop, elektronica en hedendaags klassiek. Een hoogtepunt in deze serie was de uitvoering van ‘In Vain’ van Georg Friedrich Haas door Insomnio onder leiding van chefdirigent Ulrich Pöhl. Het stuk, geschreven in 2000 is inmiddels een klassieker binnen de hedendaagse klassieke muziek en in dit concert was weer eens goed te horen hoe terecht deze status is.
Cross-Linx 2015 (Concert Recensie)
Muziekgebouw, Eindhoven – 12 februari
Het jaarlijkse Cross-Linx Festival is weer voorbij. En zoals altijd met dit soort festivals, zie en hoor je natuurlijk meer niet, dan wel. Maar goed, dat is niet anders. Wat er geboden werd, was in ieder geval over het algemeen van hoge kwaliteit en dat maakt veel goed.
Het begon al met een rondje Music Mining. Het leuke concept waarbij je bij een host, in overall en met helm op, je als bezoeker meldt en aangeeft welke artiest je wilt gaan zien. Met een select groepje wordt je vervolgens naar een plek gebracht achter de coulissen. In dit geval, om Sebastian Plano te kunnen zien, naar een berghok van de technische dienst. Plano had hier een piano en zijn cello gepositioneerd samen met de nodige elektronica. Het leverde een wel zeer intiem concert op in deze ruimte van krap 4 bij 4. De 14 bezoekers beluisterden ademloos het delicate en subtiele spel van deze Argentijnse cellist, momenteel woonachtig in Berlijn. Plano zorgt voor de ideale mix tussen klassiek georiënteerde cello en pianoklanken enerzijds en vaak zeer dansbare elektronica anderzijds. Het is melancholisch en bij tijd en wijle ronduit romantisch, maar er schuilt zeker ook een dramatisch element in zijn muziek en zijn Argentijnse roots verloochend hij niet. De sfeer van de tango is alom aanwezig. Kortom een prachtige plek voor zulke intieme muziek.