Ahoy, Rotterdam – 9 juli 2022
Onvervalste ‘jazz’ op deze tweede dag van North Sea Jazz. Han Bennink doet zijn tachtigste verjaardag nog eens dunnetjes over, Kris Davis laat met ‘Diatom Ribbons’ horen hoe je de jazz kunt vernieuwen en Tineke Postma en James Brandon Lewis laten horen hoe je de traditie een stap verder kunt brengen. Daartussen zit nog een concert van John McLaughlin & The 4th Dimension. De enige vandaag die morrelt aan de grenzen van het muziekgenre.
Ahoy, Rotterdam – 8 juli 2022
Als je zo als ik niet van grote mensenmassa’s houdt, is het zo rond zeven uur ‘s-avonds wel even slikken. Zeker als je dan net toevallig op dat moment, voetje voor voetje, van het ene einde van het uitgebreide Ahoy complex naar het andere moet zien te komen. North Sea Jazz is na twee jaar afwezigheid weer terug en ik blijk niet de enige die dat weet. Maar mooi weer en goede muziek maken veel goed en aan beiden was niet echt gebrek.
PlusEtage, Baarle-Nassau – 24 juni 2022
In dit vierde concert dat Dirk Serries vanuit A New Wave of Jazz organiseert bij de PlusEtage in Baarle-Nassau horen we eindelijk ook de man zelf. Dit keer samen met celliste Lucija Gregov en percussionist Kris Vanderstraeten. En omdat we Gregov vooral kennen van het Hydra Ensemble, hier ook maar meteen aandacht voor het recent bij A New Wave of Jazz verschenen ‘Vistas’ van dit ensemble.
Concertgebouw, Amsterdam (Holland Fesival) – 18 juni 2022
‘A House of Call. My Imaginairy Notebooks’, dat gisterenavond tijdens het Holland Festival zijn Nederlandse première beleefde is pas het tweede orkestwerk van de Duitse componist Heiner Goebbels. Het eerste, ‘Surrogate Cities’, stamt uit 1994. Goebbels is dan ook vooral bekend om zijn muziektheater, zoals ‘Everything that happenend and would happen’ dat drie jaar geleden tijdens de Ruhrtriennale in première ging en waarover ik mij zeer enthousiast betoonde. Die focus op muziektheater is overigens ook goed terug te zien in dit werk, dat in nauwe samenwerking met Ensemble Modern ontstond en dat het hier, in het Concertgebouw, ook uitvoert.
Muziekgebouw aan ’t IJ, Amsterdam (Holland Festival – 18 juni 2022
Zonder enige twijfel hoort Herman Melville’s ‘Moby-Dick; or, The Whale’, verschenen in 1851, tot de hoogtepunten van de wereldliteratuur. Een prachtige roman over een gedoemde reis, afgewisseld door meer inhoudelijke essays over een keur van zaken die verband houden met de walvisvaart. Ruim anderhalve eeuw later laten regisseur Wu Tsang, schrijfster Sopha al Maria en componiste Caroline Shaw, als onderdeel van dit Holland Festival, zien en horen dat deze roman nog altijd actueel is. Ze veroorloven zich de nodige vrijheden, zonder het oorspronkelijke meesterwerk daarbij ook maar enigszins te kort te doen.
De Leest, Waalwijk – 11 juni 2022
Recent betoonde ik mij vrij enthousiast over ‘How to Live’, het tweede album van de Nederlandse zanger Dennis van Aarssen, met name omdat hij zich nadrukkelijk presenteert als crooner, teruggrijpend op muzikale stijlen die inmiddels al enige tijd over hun hoogtepunt heen zijn. Jonge mannen van achtentwintig die Frank Sinatra zien als hun grote held zijn er immers niet zo heel veel. En reeds bij het beluisteren van dit ‘How to Live’ bedacht ik me, die man moet ik eens live zien. En zo geschiedde, gisterenavond in een afgeladen theater De Leest in Waalwijk.
Westergasfabriek, Amsterdam (Holland Festival) – 10 juni 2022
Robin de Raaff componeerde zijn tweede pianoconcert, dat gisteren tijdens het Holland Festival in première ging voor Ralph van Raat en met de vorm en de akoestiek van de gashouder, onderdeel van de Westergasfabriek in gedachten. Het Latijnse woord ‘Circulus’ betekent immers cirkel, terugkomend in de vorm van de gashouder en de vorm waarin het publiek om het orkest heen gegroepeerd zit, iets wat nog wordt versterkt door de twee slagwerkers die aan weerszijden van het publiek staan opgesteld. Maar ‘Circulus’ slaat ook op de akoestiek, die dit stuk zeer ten goede komt. Iets dat overigens ook geldt voor ‘Coro’ van Luciano Berio dat vanavond eveneens wordt uitgevoerd door het Radio Filharmonisch Orkest, onder leiding van Matthias Pintscher. Nu samen met het Groot Omroepkoor.
Willem II Toonzaal (Jazz in Duketown), ‘s-Hertogenbosch – 4 juni 2022
Hoe verklank je sneeuw en ijs? In mijn verslag van ‘The Snow Queen’, de opera van Hans Abrahamsen, die afgelopen zaterdag zijn Nederlandse première beleefde tijdens het NTR Zaterdagmatinee, merkte ik op dat deze componist het antwoord op deze vraag had gevonden. Diezelfde dag hoorde ik ‘s-avonds als onderdeel van Jazz in Duketown Nate Wooley & Columbia Icefield, waarvan hier twee jaar geleden het bij Northern Spy verschenen debuutalbum, ‘Columbia Icefield’, voorbij kwam. En direct al in het eerste stuk laat Wooley horen hoe je een gletsjer, want dat is dat Columbia Icefield in klank giet. We horen hem schuiven, knarsen en piepen.
De Singel, Anterpen – 5 juni 2022
Dit programma zou oorspronkelijk een dag eerder plaatsvinden, op de verjaardag van Anthony Braxton en Hugo de Craen. Exact zes jaar scheelden ze. Een “ernstig maar ook uitbundig muzikaal verjaardagsfeestje van en voor beide heren”. Het mocht niet zo zijn. Vorig jaar op 17 juni overleed Hugo De Craen, net zeventig geworden. Hij was één van de belangrijkste voorvechters voor experimentele jazz in België en tussen 1988 en 2013 programmeur voor jazz bij De Singel. Daarom dus ‘Voor Hugo De Craen’.
Concertgebouw, Amsterdam (NTR Zaterdagmatinee) – 4 juni 2022
Hoe verklank je sneeuw en ijs? Hoe geef je koude vorm in muziek? Het zijn vragen waar Hans Abrahamsen in zijn lange carrière vorm aan heeft proberen te geven. En met succes. Het viel reeds op bij de uitvoeringen van ‘Winternacht’ en ‘Schnee’ door Asko|Schönberg op 14 mei jongstleden, als onderdeel van het NTR Zaterdagmatinee, maar het valt nog meer op in de uit 2019 stammende opera ‘The Snow Queen’, die gisteren wederom in het NTR Zaterdagmatinee, uitgevoerd door het Radio Filharmonisch Orkest en het Groot Omroepkoor, onder leiding van Kent Nagano en een keur aan voortreffelijke solisten, zijn Nederlandse première beleefde.