Triotique, een Beligisch trio met de originele samenstelling van dwarsfluit, hobo en piano was mij tot nu toe onbekend. Vorig jaar bestonden ze echter vijf jaar, reden om zes componisten: Erik Desimplaere, Frank Nuyts, Bianca Bongers, Koen Quintyn, Alice Hebborn en Benjamien Lycke te vragen om nieuw werk en dat aan te vullen met een stuk van Corrado Maria Saglietti dat dit trio gewoon graag speelt. Het leidde tot ‘3D’ dat verscheen bij Et’cetera Records.
De componist Maxim Shalygin worstelde naar eigen zeggen lang met de vorm van het voor celliste Maya Fridman geschreven ‘Canti d’inizio en fine’, dat onlangs op Cd werd uitgebracht door trptk. Uiteindelijk kwam hij na veel omzwervingen en via Paul Celan en Claude Lanzmann op de verschrikkingen van de Holocaust als thema. Voorwaar geen geringe opgave die je jezelf dan stelt.
Een echt groot oeuvre laat de Portugese componist Emmanuel Nunes, als hij in 2012, net 71 jaar oud, sterft niet na. Toch was de invloed van deze componist, die onder andere les had bij Karlheinz Stockhausen en het grootste deel van zijn leven in Parijs woonde, groot, al was het maar vanwege alle prestigieuze professoraten die hij tijdens zijn leven bekleedde. Maar ook in dat relatief kleine oeuvre betoonde hij zich een vernieuwer, iets dat weer eens duidelijk wordt door de twee stukken, ‘Minnesang’ en ‘Musivus’, die onlangs in nieuwe uitvoeringen door Wergo werden uitgebracht.
De Zweedse componist Rolf Martinsson, geboren in 1956, behoort tot de belangrijkste componisten in Scandinavië. Zijn lange lijst met composities, talloze uitvoeringen door werledvermaarde orkesten, maar ook zijn baan als professor compositie aan de Malmö Academy of Music getuigen daarvan. Een residentie bij het Nederlands Kamerorkest, onder leiding van artistiek leider Gordan Nikolić, leidde eerder dit jaar tot een album voor Challenge Classics, met daarop twee liederencycli , samen met de Zweedse sopraan Lisa Larsson en drie stukken voor alleen strijkorkest.
Op de drie stukken die samen het bij Another Timbre verschenen ‘Breaths’ vormen, creëert de Italiaanse componist Federico Pozer nadrukkelijk ruimte voor elementen buiten de partituur. In alle drie de stukken speelt de ademhaling van de musici een rol en in ‘Noises’ laat hij nadrukkelijk geluiden van buiten de zaal toe als onderdeel van zijn compositie. Het tekent de man die zowel door de vrije improvisatie als door John Cage is beïnvloed.
Iedere twee jaar organiseert het in Brussel gevestigde Musiques & Recherches het Concours Biennal de Composition Acousmatique, met deelname van zowel componisten als studenten. Tot nu toe volgt op dit concours ook altijd een Cd met daarop de composities. Eerder bespraken we hier het album met de stukken van het concours in 2016, nu besteden we aandacht aan die van 2018.
In de hedendaagse gecomponeerde muziek is de relatie tussen componist en uitvoerder een essentiële. Het mooiste is als er sprake is van een klik, beiden langere tijd met elkaar optrekken, ze elkaars taal leren verstaan. De componist weet wat de uitvoerder kan, wat hem of haar ligt. De uitvoerder kent de taal van de componist, houdt van diens werk. Een mooi voorbeeld van deze symbiose vormt de samenwerking tussen de Deense componist Christian Winther Christensen en het eveneens Deense SCENATET Ensemble. Sinds 2014 werken ze intensief samen en Christensen componeerde inmiddels twee stukken voor dit ensemble, waarvan ‘Chorale’ op ‘Almost in G’, hun gemeenschappelijke album voor Col Legno terecht kwam.
Ferruccio Busoni dankt zijn faam met name aan zijn baanbrekende werk als uitvoerend pianist, arrangeur en leraar. Hij wordt niet voor niets gezien als één van de grootste pianisten aller tijden. Met name zijn interpretaties van het werk van Johann Sebastian Bach waren baanbrekend. Minder bekend is dat Busoni ook zelf het nodige heeft gecomponeerd, met name voor piano. Svetlana Belsky die zich reeds tijdens haar studie intensief met Busoni bezig hield, breekt dan ook, met ‘The Late Works’, verschenen bij Ravello Records, terecht een lans voor dit werk.
We stonden hier eerder stil bij de van oorsprong Poolse componist Mieczyslaw Weinberg. Zijn sonates voor viool solo kwamen aan bod, uitgevoerd door Linus Roth, evenals zijn Kamer symfonieën en zijn pianokwintet, beiden opgenomen door Kremerata Baltica. Gidon Kremer, de oprichter en leider van Kremerata Baltica heeft de afgelopen jaren veel gedaan om Weinberg uit de vergetelheid te halen en gaat daar met het opnemen van de 24 Preludes, opus 100, voor Accentus Music, onverdroten mee door.
Drie albums met muziek van de Nederlandse, maar in Duitsland woonachtige componist Antoine Beuger, komen hier aan bod, Twee albums bevatten ieder een lange compositie voor ensemble, één een compositie voor piano. Edition Wandelweiser Records, waar één van de Cd’s op verscheen, bracht natuurlijk eerder werk uit van Beuger. Dat geldt niet voor Dirk Serries’ A New Wave of Jazz, dat zich met twee albums van Beuger definitief vestigt als label van de verstilling.