De Australiër Jon Heilbron, inmiddels woonachtig in Berlijn, heeft zijn sporen verdient als bassist in DRUM, Elipses en Quiver, maar ontwikkelt zich gaandeweg steeds meer tot componist. Dat hij daarbij regelmatig schrijft voor zijn eigen instrument en en het werk in veel gevallen ook nog zelf uitvoert doet daar niets aan af. Beluister bijvoorbeeld het uit twee delen bestaande ‘Puma Court’ voor twee contrabassen en twee hardanger fiddles,  dat onlangs door Another Timbre als Cd werd uitgebracht en u weet genoeg.

(meer…)

De laatste keer dat de Amerikaanse componist Bryce Dessner hier voorbij kwam was in juni vorig jaar. De Philharmonie zuidnederland bracht toen de Nederlandse première van zijn ‘Concerto for two pianos’ met de zusters Lebèque achter de piano. Het liet weer eens horen dat Dessner onderhand is uitgegroeid tot een belangrijk componist, iets dat nog verder wordt onderstreept door een onlangs uitgekomen Cd met vier stukken uitgevoerd door het in Hamburg residerende Ensemble Resonanz.

(meer…)

Geen Nederlands hedendaags gecomponeerd stuk is zo populair als ‘Canto Ostinato’ van Simeon ten Holt. Zowel bij luisteraars als musici gooit het tussen 1976 en 1979 gecomponeerde stuk hoge ogen. Over de bezetting zegt Ten Holt als inleiding bij de partituur: “Er zijn andere combinaties mogelijk waarbij toetsinstrumenten aan de orde zijn. Maar de uitvoering met vier piano’s heeft de voorkeur”. En dan komt het Mantangi Quartet ineens met een versie voor strijkkwartet, in een arrangement van Marijn van Prooijen.

(meer…)

De uit Melbourne afkomstige componist en pianist Anthony Pateras beweegt zich inmiddels al zo’n twintig jaar vrij door het muzikale landschap. Hedendaags gecomponeerde muziek, free jazz, experimentele elektronica, post rock, installaties, niets is hem vreemd. Ook op deze blog kwam hij herhaaldelijk voorbij, voor het laatst begin vorig jaar met zijn album ‘Ellesmere’. Zijn veelzijdigheid en enorme productie nopen tot een uitgebreide update. 

(meer…)

Het pianokwartet als bezetting en dan meestal als piano met een strijktrio, kent zijn hoogtijdagen in de achttiende en negentiende eeuw. Componisten als Mozart, Beethoven, Schubert en Brahms schreven ervoor. In de twintigste eeuw raakt het pianokwartet, net als alle andere vaste vormprincipes wat in het gedrang. Toch zijn er altijd nog componisten die zich ertoe aangetrokken voelen, getuige ook deze Cd met drie stukken voor deze bezetting van de uit Litouwen afkomstige Arvydas Malcys en het pianokwartet van de Let Pēteris Vasks, gespeeld door het Ippolitov-Ivanov Piano Quartet op het bij Naxos verschenen ‘Baltic Inspiration’.

(meer…)

Fluitiste Ilonka Kolthof heeft een missie: de piccolo, kleinste van de fluitfamilie, presenteren als volwaardig solo instrument. Dat vraagt om nieuwe composities, want echt veel is er voor dit instrument in de afgelopen eeuwen  immers niet geschreven. Het kreeg gestalte in The Dutch Piccolo Project waar Kolthof nu al een aantal jaren mee bezig is. Zo stond zij vier jaar geleden met een aantal stukken in De Link en verscheen er onlangs een prachtige uitgave bij TRPTK, getiteld ‘Halo’, met stukken voor piccolo en piano, waarbij ze samenwerkt met Ralph van Raat.

(meer…)

De Finse componist Perttu Haapanen bouwt sinds het begin van deze eeuw gestaag aan een bijzonder oeuvre. Hij studeerde compositie aan de Sibelius Academie in Helsinki, volgde masterclasses bij Kaija Saariaho, Jouni Kaipanen, Magnus Lindberg en Jonathan Harvey en studeerde in 2004 bij het IRCAM in Parijs. Al die diverse invloeden horen we terug in zijn eclectische werk.  Ondine verzamelde onlangs drie stukken op een Cd: ‘Compulsion Island’, ‘Ladies’ Room’ en zijn fluitconcert.

(meer…)

De Zweedse componiste Anna-Lena Laurin is volgens mij hier in Nederland nog vrij onbekend, ik kan mij althans niet herinneren haar naam ergens tegen te zijn gekomen. In Scandinavië is dat echter geheel anders, daar werkt Laurin met belangrijke orkesten en gezelschappen en viel haar werk al diverse keren in de prijzen. Onlangs stuurde ze mij haar twee meest recente albums, één met stukken voor orkest en één met liederen en solostukken voor piano.

(meer…)

Cd nr. 17 van de ‘Edtion Musikfabrik’ bij Wergo heet ‘Erbe’ en bevat muziek van drie componisten die werk schreven voor de collectie replica’s – Ensemble Musikfabrik is het enige ensemble ter wereld met een complete set – van instrumenten die de Amerikaanse componist Harry Partch bouwde om aan zijn muzikale dromen gestalte te kunnen geven. Sampo Haapamäki, Martin Smolka en Carola Bauckholt traden in zijn voetsporen en gingen met het instrumentarium aan de slag.

(meer…)

‘Fall’ is nummer 16 in de Edition Muskfabrik van Wergo. Op dit album speelt Ensemble Musikfabrik, onder leiding van Emilio Pomarico stukken van Brian Ferneyhough, Stephan Winkler en Oscar Bettison. En zoals altijd is ook hier de titel weer het verbindende element. De drie werken op dit album gaan dus allen over de val, maar dan wel in verschillende gedaantes.  

(meer…)