Ik moet eerlijk bekennen dat de Engelse componist Patrick Ozzard-Low mij totaal onbekend was. Het is dat altvioliste Elisabeth Smalt mij, nadat ik hier onlangs Cd’s van Frank Denyer besprak, haar laatste album met muziek van hem opstuurde, anders was dit verhaal er nooit gekomen. Dat ik Ozzard-Low niet ken, is op zich niet zo heel gek. Want ondanks het feit dat deze componist reeds sinds begin jaren ’70 actief is, zowel als componist maar ook als theoreticus, getuige zijn vakboek ‘New Instruments for New Music’, is hij nog steeds niet echt bekend.

(meer…)

De foto op de hoes van een Cd zegt soms veel over de muzikale opvattingen van de componist of musicus. Neem het titelloze debuut van de Australische componist Lachlan Skipworth dat verscheen bij Navona Records, Miezerige plantjes steken, nauwelijks zichtbaar, omhoog uit een onderwater gelopen, nevelig landschap. Het vormt een mooie analogie van de wijze waarop deze Australische componist melodieus materiaal hanteert.

(meer…)

In het eerste weekend van december 2017 besteedde de Franse Fondation Louis Vuitton een heel weekend aan de muziek van Steve Reich, vol met lezingen, interviews en natuurlijk muziek. Voor de uitvoeringen vroeg men de Schotse percussionist Colin Currie en zijn groep, die alom wordt gezien als één van de belangrijkste vertolkers van deze muziek op dit moment. De opnames waren geruime tijd te zien op Arte tv en werden voor een deel onlangs uitgebracht op Currie’s eigen label.

(meer…)

De Amerikaan Michael Fine is in eerste instantie bekend als producer – hij kreeg er in 1992 een Grammy Award voor – werkend vanuit zijn bedrijf Fine Sound Productions, gevestigd in Rotterdam. Daarnaast is Fine actief als artistiek leider, zo was hij dat bijvoorbeeld voor het Rotterdams Philharmonisch Orkest en het Gergiev Festival. Daarnaast speelt deze duizendpoot klarinet en componeert hij sinds 2013. Onlangs verscheen bij Evidence Classics ‘Five for Five’ waarop we vier kwintetten voor blazer en strijkkwart vinden.

(meer…)

Het derde album waarop we het ensemble Apartment House horen, is gewijd aan de Litouwse componist Julius Anglinksas en verscheen bij het Music Information Centre Luthania. Het bevat slechts één stuk: ‘Daydreamer’, waarin we het voltallige ensemble, negen musici, aan het werk horen. Artistiek leider en cellist binnen het ensemble Anton Lukoszevieze, zelf ook afkomstig uit Litouwen, volgt deze componist reeds enkele jaren en realiseerde met dit album Aglinskas’ debuut.

(meer…)

In het tweede deel gewijd aan het Britse ensemble Apartment House besteden we aandacht aan de Slowaakse componist Adrián Demoč. Onder de titel ‘Žiadba’ bracht het label Another Timbre, dat veelvuldig samenwerkt met Apartment House, vijf stukken uit, die een mooie dwarsdoorsnede vormen van deze voor mij nog onbekende componist.

(meer…)

Het Engelse Apartment House, onder leiding van cellist en artistiek leider Anton Lukoszevieze, behoort inmiddels tot één van de belangrijkste ensembles op het terrein van hedendaagse gecomponeerde muziek. Daarom drie recente albums op een rij die de veelzijdigheid van dit ensemble prima doet uitkomen.Vandaag aandacht voor Ryoko Akama. Albums met de muziek van Adrián Demoč en Julius Aglinskas volgen dit weekend.

(meer…)

Onlangs lanceerde Dirk Serries op zijn onvolprezen ‘A New Wave of Jazz’ label weer acht nieuwe albums, waarbij hij zich, we zijn het inmiddels gewend, niet beperkt tot de vorm van vrije improvisatie die hij zelf beoefend. Net als in de vorige worp en bij de keuze voor het festival dat vorig jaar oktober eenmalig plaatsvond in De Singer, Rijkevorsel, balanceert Serries ook nu weer tussen hedendaags gecomponeerd en vrij improvisatie. De muziek van Jürg Frey is daar een toonbeeld van en ‘Echo.Trio.Fragile.Eyot‘ vormt een prachtige aanvulling van Frey’s discografie.

(meer…)

Niet alleen Oehms Classics – de gisteren hier besproken opera Tri Sestry – bracht recent werk uit van Peter Eötvös. Ook Wergo besteedt aandacht aan deze zeer interessante componist. Daar verscheen onlangs een zeer riant gevulde Cd met twee vrij recente stukken: ‘Halleluja – Oratorium Balbulum’. door Eötvös zelf gedirigeerd en ‘Alle Vitime Senza Nome’.

(meer…)