De relatie tussen de Franse componist David Achenberg en het Quatuor Tana is hecht. Zij speelden niet alleen in 2011 diens eerste twee strijkkwartetten, Achenberg droeg er daarna nog twee aan hen op, zijn derde in 2013 en zijn vierde, bijgenaamd ‘Bleu Ébène’, in 2017. Onlangs verschenen ze alle vier op Cd bij Paraty onder die titel: ‘Bleu Ébène’.
Het portret dat Kairos Music onder de titel ‘NowState’ uitbracht biedt een mooie inzage in het werk van de Portugese componist Gonçalo Gato. In Londen, waar hij sinds 2011 woont, is hij zich vooral bezig gaan houden met het componeren op basis van algoritmes, zowel in de rol van wetenschapper als in die van componist. Het kleurt de stukken op dit album, die vrijwel allemaal uit deze tijd stammen.
Een paar weken geleden kwam hier het bij Another Timbre verschenen ‘Hyazo’ aan bod, een album van Cyril Bondi, Pierre-Yves Martel en Christoph Schiller. Daarbij besteedde ik toen ook aandacht aan de vage grenzen tussen gecomponeerd en geïmproviseerd. Bij dat verhaal had ik ook ‘Unconscious Collections’ kunnen betrekken dat bij hetzelfde label verscheen met composities van Tomás Cabado en van Schiller en een gezamenlijke improvisatie.
In de jaren ’50 en ’60 van de vorige eeuw maakte de tango een ware revival door in het land van oorsprong: Argentinië. Onder de benaming ’tango nuevo’. Opvallend is daarbij dat deze stijl altijd direct gekoppeld wordt aan één man, Astor Piazzolla. Onterecht, want hoe groot zijn rol ook geweest is, hij was beslist niet de enige. Het Brusselse kwintet Sonico vult met een tweede album met muziek van Eduardo Rovira, ‘Inédito e Inconcluso’ dan ook een leemte.
Onder de titel ‘Through Glass – Works from the Other Side of the Mirror ‘ bracht Navona Records onlangs een album uit met zes nieuwe stukken van even zoveel hedendaagse, vaak bij ons onbekende componisten: Ovidiu Marinescu, Bruce Babcock, I’Lana Cotton, Alla Elana Cohen, Curt Cacioppo en L. Peter Deutsch. De piano staat in al deze stukken voor kleine bezetting centraal.
Michael Vincent Waller is componist en zoals we eerder stelde aan de hand van twee cd’s met zijn werk, ‘Trajectories’ en ‘Moments’, is hij er één van weinig noten. Maar zoals het alleen als download verkrijgbare ‘A Song’ laat zien, veroorlooft Waller zich zo nu en dan een andere weg. Waar op de genoemde albums Andrew R. Lee Wallers stukken voor piano speelde horen we Waller hier zelf, al improviserend.
Het bij NMC Recordings verschenen ‘Spilled Out From Tangles’ is een bijzonder album geworden. Het bevat vier stukken van even zoveel componisten, allen tussen 2016 en 2019 geschreven voor de sopraan Juliet Fraser. En alleen voor haar, we horen haar stem en wat live elektronica en dat is het. Fraser zelf: “This is a disc that invites the listener into an intimate space, to take a seat, perhaps beside the singer, and to pause.”
‘Cloud and Mirrors’ beluisterend, onlangs verschenen bij Et’cetera records, kun je niet anders concluderen dan dat de Britse componist Alan Charlton veel te vroeg van ons heen is gegaan. Hij was slechts 47 jaar toen hij in 2018 stierf aan kanker. De vijf stukken op dit album geven een prachtig beeld van deze veelzijdige componist, waarvan volgens mij nooit eerder een portret Cd werd uitgebracht.
Hoe vertaal je een afbeelding in klank? En hoe vertaal je klank in een afbeelding, of nauwkeuriger gesteld: een grafische partituur. Mads Emil Nielsen, afkomstig uit een familie van architecten houdt zich al enige tijd bezig met deze vraagstukken en op het bij Arbitrary uitgekomen ‘Framework 3’ geeft hij er een geheel eigen draai aan.
De samenwerking tussen het Benaud Trio en Luke Altmann, beiden afkomstig uit Australië, gaat terug tot 2007. Inmiddels ligt er een album, Holy Fools, met daarop drie stukken voor pianotrio en één voor cello en piano, waaronder het stuk waar het ooit allemaal mee begon: ‘Prelude to New York’. Muziek die volgens violist Lachlan Bramble doet denken aan “the specious calm of Arvo Pärt touching the melodic wandering and resignation of Schubert.”