In dit tweede deel van een serie van drie rondom de Amerikaanse componist John Cage aandacht voor zijn ‘Number Pieces’. Het Engelse Apartment House nam voor Another Timbre alle stukken, dertien in totaal, op voor de bezetting van vijf tot veertien musici. Waadoor stukken als ‘Four6’ en ‘One7’, die hier gisteren voorbij kwamen, er buiten bleven. Vier tot het maximum gevulde Cd’s telt deze box die internationaal terecht met lof werd overladen.
De invloed van John Cage op de hedendaags gecomponeerde muziek kan moeilijk worden overschat en in tegenstelling tot veel andere grote namen uit de vorige eeuw wordt zijn muziek nog opvallend vaak uitgevoerd, met als hoogtepunt de vorig jaar verschenen box van Apartment House met daarop alle zogenaamde ‘Number Pieces’, uitgebracht door Another Timbre. Maar er is meer. Ook Quartetski bracht onlangs twee ‘Number Pieces’ uit, bij Ambiances Magnétiques, te weten ‘Four6’ en ‘One7’ en bij Naxos verscheen vorig jaar de Cd ‘American Percussion Works’ waarop Percurama onder andere ‘First Construction (in Metal)’ uitvoert.
De Noor Eirik Hegdal is een veelzijdig man, hij is saxofonist en componist, was artistiek leider van het Trondheim Jazz Orchestra, de stad waar hij woont en beweegt zich in de brede wereld van hedendaags gecomponeerd, jazz, vrije improvisatie, folk en rock. Onlangs kwamen er twee albums uit bij Particular Recordings Collective, albums die zijn veelzijdigheid optimaal belichten. Trondheim Voices voert ‘What is the Soud of Modern Life?’ uit, terwijl Hegdal met elektronica ondersteuning biedt en het Alpaca Ensemble brengt samen met zangeres Thea Ellingsen Grant en Hegdal zelf ‘The Sky Opens Twice’.
Het Nederlandse label 7 Mountain Records (7MNTN) biedt musici een podium. Gelukkig doen ze dat niet alleen met musici die het ijzeren repertoire spelen, maar ook met musici die zich aan het hedendaagse repertoire wagen. Ik zet hier drie recente albums op een rij die de grote mate van diversiteit duidelijk maken. Cellist Alistair Sung bracht onder de titel ‘Shared Space’ een soloalbum uit met werk van diverse componisten; datzelfde deed saxofoniste Hannah Koob, die voor ‘Die Fremde’ echter koos voor zowel solostukken als duostukken. Tot slot aandacht voor het Oerknal Ensemble dat zich met ‘Canto’ volledig aan het werk van de Amerikaanse componist Lewis Nielson wijdde.
Onlangs besteedde ik hier aandacht aan twee, voor mij totaal onbekende componisten uit Oekraïne: Anatol Kos-Anatolsky en Myroslav Skoryk. De violiste Solomiya Ivakhiv, zelf afkomstig uit het op dit moment door geweld verscheurde land, speelde op haar album ‘Poems and Rhapsodies’ van elk een stuk voor viool en orkest. In datzelfde verslag schreef ik dat ik geen componisten uit dit land kende, daarbij één naam vergetend, Maxim Shalygin. Hij is hier meerdere keren al voorbij gekomen, de laatste keer met zijn album ‘Maze of Pleasures’. Inmiddels is er een nieuwe aanleiding want het Kamerorkest van het Noorden bracht een digitale EP uit met zijn stuk ‘SATARSA’ en een door hem gemaakte bewerking van een deel van het ‘Concert voor gemengd koor’ van Alfred Schnittke.
Het Belgische SONICO heeft zich de afgelopen jaren gespecialiseerd in de ‘Tango Nuevo’, de vernieuwing die componisten als Astor Piazzolla en Eduardo Rovira half jaren ’50 van de vorige eeuw inzetten. De muziek van Piazzolla is daarbij ook in onze contreien inmiddels overbekend, iets wat niet geldt voor die van Rovira. Eerder besteedde het ensemble daarom aandacht aan deze componist, middels ‘SONICO plays Eduardo Rovira: Inédito e Inconcluso’, dat ook hier aan bod kwam. Vorig jaar zette het ensemble, middels het dubbelalbum ‘The Edge of Tango’, de twee componisten naast elkaar. En wat blijkt de muziek van Rovira doet geenszins onder voor die van Piazzolla.
De muziek van de in 1990 veel te jong overleden Amerikaanse componist Julius Eastman wordt gelukkig steeds vaker gespeeld. Zo verzorgde het Doelen Ensemble tijdens het laatste Gaudeamus Festival nog een gedenkwaardige uitvoering van ‘Femenine’. Een stuk dat begin vorig jaar ook op Cd uitkwam bij Sub Rosa, nu gespeeld door het Franse Ensemble 0. En eind vorig jaar verzorgde het label, onder de titel ‘Three Extended Pieces For Four Pianos’ een editie met drie belangrijke pianowerken van Eastman, ‘Evil Nigger’, ‘Crazy Nigger’ en ‘Gay Guerilla’. We horen Nicolas Horvath, Melaine Dalibert, Stephane Ginsburgh en Wilhem Latchoumia.
Oorlog in Oekraïne met de Russen als agressor. Dat vraagt om actie en het is goed om te zien dat dat ook overal gebeurt. Waaronder acties gericht tegen de Russische regering, oligarchen en bedrijven die het bewind steunen. Maar laten we niet de fout maken om alles en iedereen over één kam te scheren. Want het mogen er relatief weinig zijn, er zijn zeker ook Russen die overduidelijk de kant van Oekraïne kiezen. Eén daarvan is de celliste Maya Fridman, die samen met de Oekraïense pianiste Anna Fedorova dezer dagen overal benefietconcerten geeft, maar die in de afgelopen maandag ook twee bijzonder interessante Cd’s uitbracht via Trptk. Op ‘Ten Songs of Change’ van Marion von Tilzer is ze zowel in de rol van celliste als van vocaliste te horen en op ‘The Forest in April’ horen we haar samen met het Noord Nederlands Orkest in twee celloconcerten van Jan-Peter de Graaff.
Toen de Noorse componist, musicoloog, docent en schrijver Morten Eide Pedersen in 2014 stierf, pas 56 jaar oud, waren geen van zijn composities gepubliceerd, nog waren er opnames van zijn werk beschikbaar. Een belangrijke reden voor deze lacune zal ongetwijfeld schuilen in zijn veelzijdigheid en zijn overvolle agenda die hij erop na hield, naast zijn werk als componist. LAWO Classics zette onlangs echter een belangrijke stap en bracht onder de naam ‘Soccorsi’ een album uit met zes stukken voor kleine bezetting.
De uit Bergen, Noorwegen afkomstige saxofonist Marius Neset betoont zich de laatste jaren steeds vaker componist, op het snijvlak van jazz en hedendaags gecomponeerd, zonder daarbij zijn werk als uitvoerend musicus te verzaken. Twee nieuwe Cd’s getuigen hiervan en vormen de twee uiterste punten van het spectrum. Het bij ACT verschenen ‘A New Dawn’ is het door hemzelf lang gewenste solo album, terwijl het bij Chandos verschenen ‘Manmade’ vier stukken voor symfonieorkest bevat, drie stukken voor saxofoon en orkest en één orkeststuk. We horen hemzelf op de saxofoon, begeleid door zijn eigen Bergen Philharmonic Orchestra, onder leiding van Edward Gardner.