Martijn Tellinga is wellicht nog het beste te omschrijven met de titel ‘geluidskunstenaar’, want ofschoon hij componist is, schiet de klassieke connotatie bij die titel tekort. Simpelweg omdat Tellinga het allemaal net iets anders aanpakt. Zijn stukken worden steevast niet op het concertpodium gespeeld, veelal zijn er geen partituren en de stukken worden ook lang niet altijd door professionele musici uitgevoerd.
Jacob Lekkerkerker, ik zag en hoorde hem voor het eerst tijdens de KunstmuziekRoute als onderdeel van de laatste editie van November Music. In de Grote Kerk van Den Bosch bespeelde hij het kabinetorgel, aangezien het grote orgel nog in restauratie was en verzorgde een geheel geïmproviseerde set samen met altviolist Oene van Geel en gitarist en elektronicaproducer Alfredo Genovesi. Bijzonder was toen dat eveneens Nathalie Forget op ondes-martenot aanhaakte die later die middag een solo optreden zou verzorgen.
Dat Stratosphere, het alias van Ronald Mariën, de grote complexiteit van geluiden op ‘Aftermath’ louter met zijn gitaar en een aantal effectpedalen voortbrengt, is bijna niet voor te stellen. Reeds in het eerste stuk ‘Accepting the Aftermath’ klinkt er voor je gevoel een compleet ensemble, zeker als je de fraaie melodieuze lijnen die Stratosphere trekt in ogenschouw neemt.
De eerste release op het nieuwe Nederlandse cassettelabel ‘Warm Drone Label‘ van Casper van der Veen en Bram Gollin, die onder het alias Kave ook zelf dark ambient produceert, is ingeruimd voor niemand minder dan de Japanse ambient componist Hakobune, het alias van Takahiro Yorifugi. Deze artiest heeft inmiddels reeds een imposante discografie bij elkaar gespeeld, vol sfeervolle en beeldende ambient.
Gitarist Bram Stadhouders is zich de laatste jaren steeds meer als componist gaan presenteren. Vooral sinds het voltooien van zijn compositieopdracht voor het North Sea Jazz Festival in 2012, waarvoor hij intensief samenwerkte met het Nederlands Kamerkoor, heeft hij de smaak te pakken.
Het resulteert nu in de CD ‘Cantata’ die, zoals de titel ook aangeeft, 5 cantaten bevat. En ondanks dat deze stukken niet religieus van aard zijn, roept het wel degelijk de bekende religieuze cantates in herinnering.
De sfeervolle, dromerige muziek van Moon Ate the Dark voelt maar al te vaak aan als een warm bad, waarin je oneindig kunt wegzinken. Anna Rose Carter en Christopher Brett Bailey zijn er ook op hun tweede album weer in geslaagd de luisteraar mee te nemen op een enerverende reis.
Na ‘Giant tadpoles among us‘, uit 2013, ligt er nu een nieuw album van de eenmansband Lend me your underbelly, het project van Christian Berends. ‘Hover’ heet dit album.
De vijf nummers vormen een zin ‘Everything was deep dark green’ die ongetwijfeld de gemoedstoestand van Lend me your underbelly uitdrukt.
Na ‘Rebirths’ uit 2014 en een aantal samenwerkingsprojecten met Aidan Baker in het Hypnodrone Ensemble, André Foisy, Noveller en Syndrome, kwam er in mei van dit jaar een nieuw solo album uit van Thisquietarmy, oftewel Eric Quach, met de poëtisch duistere titel ‘Anthems For Catharsis. Ditmaal uitgekomen bij het Vlaamse Consouling Records.
Het is ook hier weer volop duistere treurnis wat ons wordt voorgeschoteld met een enkel lichtpuntje her en der.
Het zijn inderdaad monumenten te noemen, de stukken die het driemanschap Byron Metcalf, Steve Roach en Rob Thomas samen hebben gemaakt. En die nu het album ‘Monuments of Ecstasy’ vormen. Stukken waarin de kwaliteiten van de heren elkaar optimaal aanvullen. Het dwingende, zeer ritmische slagwerk van Metcalf, de bezwerende geluidsgolven van Roach en het donkere, soms dreunende digderidoospel van Thomas gaan naadloos in elkaar over en creëren zo een enerverend, transcendent geluid. Een album ook dat perfect past binnen het ‘Projekt’ label.
Michel Banabila is een ijverig en veelzijdig man. Daarvan getuigt zijn output van de afgelopen maanden. Nu is veel muziek uitbrengen op zich niet zo moeilijk. Het zegt immers niets over de kwaliteit van die muziek. Bij Banabila gaat het tempo echter niet ten koste van de kwaliteit. Integendeel lijkt het wel. Want ook de worp die hier voorbij komt voegt weer het één en ander toe aan zijn oeuvre en aan de elektronische muziek in algemene zin.