Weinig musici hebben een zo grote invloed gehad op de ontwikkeling van de experimentele elektronische muziek als de in 2015 overleden Dieter Moebius. Hij was samen met Conrad Schnitzler en Hans-Joachim Roedelius de oprichter van het befaamde Kluster / Cluster en werkte samen met zo goed als iedereen die er in de jaren ’70 toe deed in die krachtige, aan Krautrock verwante elektronische scene.
In het bij elkaar brengen van musici spelen podia en festivals soms een grote rol. ‘On the Silver Globe’, het debuut van het duo Myhr – Marhaug, was er wellicht niet geweest als MetaMorf, een kunstbiënnale in het Noorse Trondheim in 2016 de twee musici geen compositie opdracht had gegeven. De twee musici kenden elkaar al jaren, zo groot is de Noorse experimentele muziekscene nu ook weer niet, maar hadden nog nooit samengewerkt. De opdracht van MetaMorf smaakte echter naar meer en nu ligt er dus ‘On the Silver Globe’.
Eeuwenlang vervolgde de gevestigde Roomse kerk andersdenkenden. ‘Ketters’ werden ze genoemd en een wreed lot was veelal hun deel. In de afgelopen eeuwen verslapte de greep van de kerk echter en kregen andersdenkenden soms wat meer vrijheid. Het woord ‘ketter’ kreeg hiermee een ruimere betekenis. Die van dwarsdenker. Een betekenis die Anne-James Chaton en Andy Moor ook voor hun project ‘Heretics’ kiezen.
De gebroeders Kleefstra, Jan en Romke kwamen hier al eens voorbij. Toen als leden van Piiptsjilling dat zij samen vormen met Rutger Zuydervelt. Inmiddels lig er een nieuw album van de broers, maar nu van dat andere trio dat bekend staat onder de prozaïsche naam Kleefstra/Bakker/Kleefstra en waarin de broers samenwerken met Anne Chris Bakker. Wat gelukkig wel gebleven is, zijn de Friese gedichten van Jan Kleefstra die ook op dit album, ‘Dize’ hun stempel drukken.
Het vorig jaar verschenen ‘Macrocosmos’ is het vierde album dat Michel Banabila en Rutger Zuydervelt, aka Machinefabriek samen uitbrengen. En wederom zit deze eclectische mix van veldopnames, gemaakt in het Poolse natuurgebied Biala Woda, en elektronica vol prachtige muzikale vondsten. De ene keer klinkend als een abstract muzikaal landschap de andere keer speels, ritmisch, zelfs bijna dansbaar.
Het oorspronkelijk uit Noorwegen afkomstige label Miasmah is het geesteskind van musicus Erik K. Skodvin en zetelt inmiddels al weer enige jaren in Berlijn. Skodvin, beter bekend onder zijn alias Svarte Greiner, kennen we ook van een trits samenwerkingen, onder andere in B/B/S waarvan onlangs ‘Palace’ hier nog voorbij kwam. De man heeft echter ook een goede neus voor artiesten die in dezelfde sfeer muziek maken. Lees: dromerige, melancholieke elektronica, soms wat zwaar op de hand.
Jeroen Diepenmaat hanteert een wel heel bijzondere wijze van muziek maken. Hij produceert geen noot, althans niet op de albums die in deze recensie centraal staan, maar kiest er daarentegen voor om letterlijk te knippen en plakken. De titels van zijn drie werkstukken, ‘Knip/Plak’ de nummers 1 tot en met 3, zijn dan ook perfect gekozen. Als basis geldt daarbij de zogenaamde flexidisc, een grammofoonplaatje gemaakt uit slap plastic, ooit bedacht om plaatjes met een tijdschrift mee te sturen in het pre-CD tijdperk. (meer…)
De Australische componist en musicus Lawrence English heeft inmiddels een redelijk omvangrijk oeuvre opgebouwd. Met eigen producties, solo of in samenwerking met geestverwanten, als producer en als eigenaar van het inmiddels toonaangevende label Room40 dat zich net als English zelf, specialiseert in subtiele elektronica en veldopnames. En wat English eigen werk betreft: ‘Approaching Nothing’, dat eind vorig jaar verscheen, vormt een nieuwe loot aan de stam.
De uit Engeland afkomstige gitarist en producer James Murray verrast ons reeds sinds 2004 op regelmatige basis met zijn elektronische verrichtingen. Lange tijd stond daarin vooral het elektro-akoestische element centraal, zoals te horen op de albums die hij op zijn eigen Slowcraft label uitbracht. (meer…)
Koen Holtkamp kennen we in eerste instantie van het in Brooklyn gevestigde Mountains dat Holtkamp vormt met Brendon Anderegg en waarin de twee heren op succesvolle wijze muzikale grenzen aftasten. Holtkamp solo doet daar niet voor onder, getuige Voice Model. Al is het aandeel elektronica hier pregnanter aanwezig.