In de wereld van de elektro-akoestische muziek is het Canadese label empreintes DIGITAles een begrip. Tijd dus om een aantal albums die hier onlangs verschenen de komende dagen onder de loep te nemen. Te beginnen met ‘Cycle nautique’ van de Canadese componist David Berezan, tevens directeur van de Electroacoustic Music Studios in Manchester en Senior Lecturer in Electroacoustic Music aan de University of Manchester.
Zijwaarts uit het raam kijken, terwijl je in een, met een redelijk hoge snelheid rijdende, auto of trein zit. Wat zie je dan? Je ziet het landschap aan je voorbij trekken, soms als het dichtbij is in de vorm van strepen. Daar dachten de twee heren van het Noorse Streifenjunko, saxofonist Espen Reinertsen en trompettist Eivind Lønning aan toen ze ‘Like Driving’ opnamen voor het eveneens Noorse Sofa Music. En zo klinkt dit derde album, na ‘No Longer Burning’ uit 2009 en ‘Sval Torv’ uit 2012, ook.
Als we praten over experimentele elektronica kunnen we niet om Attenuation Circuit heen. Dit in het Duitse Augsburg gevestigde label produceert het hele jaar door een constante stroom van interessante albums, vaak alleen te verkrijgen als download en soms ook als LP of Cd zoals dit ‘Re-encypher van Anja Kreysing, Dan Penschuck en label eigenaar Sascha Stadlmeier, die hier voor de verandering onder zijn eigen naam acteert, in plaats van onder zijn alias EMERGE.
Eén van de opvallendste Cd uitgaves van 2018 is zonder meer ‘Nue’ dat de Japanse musicus Tashi Wada uitbracht, samen met zijn vader Yoshi Wada, partner Julia Holter en een aantal vrienden. En ja, zoals ik reeds eerder berichte naar aanleiding van het Rewire festival, live is deze act evenmin te versmaden: “Dit is zo’n concert waaraan werkelijk alles klopt. Dat zit allereerst in de afwisseling tussen akoestische instrumenten en elektronica. De doedelzak en Japanse fluit van Wada en de vocale klanken van Holter mengen prachtig met de elektronische klanken van de diverse synthesizers tot één onlosmakelijke veelkleurige klankstroom.”
Tweeëndertig leden telt het Insub Meta Orchestra, een project van Cyril Bondi en d’Incise. ’13 & 27′, hun laatste album voor Another Timbre raakte hier even buiten beeld, maar komt nu toch aan bod. Want, wat dit orkest doet is gewoon te bijzonder om geen aandacht aan te besteden. Wie Bondi en d’incise, het pseudoniem van Laurent Peter, een beetje kent weet dat deze muziek zich bevindt op het snijvlak van hedendaags gecomponeerd en geïmproviseerd en dat verfijning een kernwoord is.
Je zou ‘Elusive Balance’ van OZMOTIC, dat vorig jaar verscheen bij Touch zo maar actueel kunnen noemen. Het verkent de relatie tussen de mens en de natuur, alsook de balans tussen die twee entiteiten, aldus het begeleidend schrijven voor de pers. Dat die verhouding flink onder druk staat is inmiddels voor vrijwel niemand meer een verrassing en dus komen musici die hier op deze wijze aandacht aan geven als geroepen.
Met ‘Paradise Lost’ brengtde Engelse componist en musicus Christopher James Chaplin zijn tweede solo album uit. Zijn eerste, ‘Je suis le Ténébreux’ uit 2016 nam het gelijknamige gedicht van Gérard de Nerval als uitgangspunt, zijn nieuwe album het overbekende gedicht van John Milton dat hij schreef tussen 1658 en 1663 en dat de voorgeschiedenis van de zondeval behandelt.
De Australische, maar in Berlijn woonachtige, pianist en componist Anthony Pateras heeft een neus voor eigenzinnige samenwerkingen. Eerder hoorden we hem met Chris Abrahams (‘Music in Eight Octaves’), Erkki Veltheim (‘The Slow Creep of Convenience’) en Anthony Burr (‘The Long Exhale’). Begin 2017 kwam ‘Ellesmere’ uit waarop Pateras samenwerkt met Rohan Drape. En ook op dit album vinden we weer de breed uitgesponnen, drone-achtige klanklandschappen, zo kenmerkend voor de muziek van Pateras.
Halverwege vorig jaar besprak ik hier ‘Heretics’ van stemkunstenaar Anne-James Chaton en gitarist Andy Moor. Het betrof een bijzondere mijlpaal in de samenwerking van de twee musici, door de uitbreiding met Thurston Moore. Inmiddels ligt er een vervolg op dit album in de vorm van een registratie van een concert in Parijs, juni 2016, daterend van ruim een jaar na de registratie op de Dvd die bij ‘Heretics’ zat. Op dit album, wederom verschenen bij Unsounds, horen we echter alleen het duo Chaton – Moor. Als titel kreeg het de titel van één van de stukken mee: ‘Tout Ce Que Je Sais’. (meer…)
Dick Raaijmakers, hij stierf in 2013 een paar dagen na zijn 83ste verjaardag, is één van de grondleggers van de elektronische muziek. Zijn carrière nam eind jaren ’50 een aanvang in de roemruchte Phillips studio in Eindhoven. Het is dan ook niet meer dan terecht dat Thomas Ankersmit, die nu geldt als een belangrijk experimenteel musicus, hem eert met een stuk, ‘Homage to Dick Raaijmakers’ geheten.