In december 2019 ondernamen de Noorse drummer Paal Nilssen-Love en de Amerikaanse rietblazer Ken Vandermark een tour naar Japan. De opnames van vijf concerten uit die tour vinden we (deels) terug in een zeven Cd’s tellende box, simpelweg ‘Japan 2019’ geheten, uitgebracht bij Nilssen-Love’s eigen PNL Records. We horen het duo in wisselende samenstelling met de rietblazer Akira Sakata  en de pianisten Masahiko Satoh en Yuji Takahashi. Voor wie deze musici kennen, weten: dit betekent muzikaal vuurwerk! Als aanvulling dient een tour dagboek van Vandermark, als boekje in de box, een mooie blik achter de schermen biedend.

(meer…)

Drummer en componist Ches Smith kwam hier vaker voorbij. Voor het laatst maart vorig jaar met zijn prachtige albums ‘Path of Seven Colors’ van zijn band We All Break en ‘Interpret it Well’ van zijn kwartet dat hij met pianist Craig Taborn vormt. Op ‘Laugh Ash‘, Smith’s nieuwste album bij Pyroclastic Records horen we hem echter in een geheel andere samenstelling, waarover later meer. Verder hier aandacht voor twee andere albums waarop Smith te horen is: het bij Playscape Recordings verschenen ‘Ancestral Numbers I’ van saxofonist Jason Robinson en het bij Intakt Records verschenen ‘Candid’ van saxofonist Tim Berne’s kwintet Sunny Five.

(meer…)

Vandaag drummer Dan Weiss en zijn muzikale vrienden. Bij Cygnus Recordings verscheen van eigen hand ‘Even Odds’, waarin we Weiss horen met altsaxofonist Miguel Zenón en pianist Matt Mitchell. Bijzonder is dat Zenón op zijn nieuwe album ‘Golden City’, een ode aan San Francisco, met hetzelfde trio werkt als Weiss op ‘Even Odds’, alleen nu aangevuld met gitarist Miles Okazaki, bassist Chris Tordini, percussionist Daniel Díaz, trompettist Diego Urcola en de trombonisten Alan Ferber en Jacob Garchik. Weiss is ook te horen op het bij Adhyâropa Records verschenen ‘Stars and Constellations’ van tenorsaxofonist Quinsin Nachoff, waarop we tevens bassist Mark Helias aantreffen, naast twee strijkkwartetten: het Bergamot Quartet en The Rhythm Method.

(meer…)

Drummer Nasheet Waits is in de afgelopen drie decennia uitgegroeid tot één van de belangrijkste drummers van zijn generatie. Twee recente albums, beiden verschenen bij Giant Step Arts, maken prima duidelijk waar die faam op berust. En dan vooral faam als sideman, want dat hij in die dertig jaar nu pas met zijn derde album als leider, ‘New York Letter (Bitter Sweet)’ komt, zegt natuurlijk wel wat. Versterking komt er van Steve Nelson op vibrafoon, Mark Turner op tenorsax en Rashaan Carter op bas. Gelijktijdig kwam ‘You Think This America’ uit van Tarbaby, het pianotrio dat Waits vormt met pianist Orin Evans en bassist Eric Revis. Het zesde inmiddels in vijftien jaar, maar wel het eerste album dat live werd opgenomen, in New York’s Hunter College.

(meer…)

Vandaag twee vrij jonge percussionisten. De Surinaamse Nederlander Yoràn Vroom kreeg een tijd geleden onder de titel ‘Reflex’ een compositieopdracht van het Bimhuis, samen met drie andere musici, iets dat leidde tot ‘A Forgotten Story’, dat eind vorig jaar ook op Cd uitkwam. Vroom pakte zijn kans en componeerde zijn stuk direct voor een tentet, vrijwel geheel bestaand uit percussionisten, inclusief Vroom zelf. De Deen Anders Vestergaard pakte het voor zijn bij Superpang verschenen en louter als download verkrijgbare ‘Propeller’ wat minder groots aan: we horen hem solo.

(meer…)

Ik blijf de komende dagen nog even bij de slagwerkers, te beginnen met Adam Rudolph. Met het op 12″ vinyl als download verkrijgbare ‘Archaisms I & II‘, verschenen bij Defkaz Records, bracht hij de afgelopen tijd twee van de meest opmerkelijke albums uit van de laatste tijd. We horen hem hier samen met die andere geweldenaar op slagwerk: Tyshawn Sorey, terwijl op deel twee het duo wordt aangevuld met drie percussionisten uit de hedendaags gecomponeerde muziek: Sae Hashimoto en Russell Greenberg van Yarn/Wire en Levy Lorenzo van het International Contemporary Ensemble (ICE). Verder hier aandacht voor het eind vorig jaar verschenen ‘Timeless’ van Rudolphs percussie bigband Hu Vibrational. ‘Timeless’ verscheen als LP bij Rudolphs eigen Meta Records,

(meer…)

Door me te verdiepen in het werk van drummer en componist Phil Haynes, eerder stond ik stil bij zijn boek ‘Chasing the Masters’ en het derde album van zijn trio No Fast Food, begint het me steeds meer te verbazen dat de man hier nagenoeg onbekend is. Hij trad nooit op in het Bimhuis en ook nooit op ons meest prestigieuze jazzfestival: North Sea Jazz. Luister zijn muziek en u zult ongetwijfeld net zo verbaasd zijn als ik. Want niet alleen hebben we te maken met een uitstekend musicus en componist, Haynes weet ook nog eens te verrassen met meer dan bijzondere bezettingen, bijvoorbeeld met die van zijn kwintet 4 Horns & What?, bestaande uit twee koperblazers, twee rietblazers en een drummer. Ik kwam het niet eerder tegen. De twee albums die hij uitbracht, het uit 1989 stammende ‘4 Horns & What’ en het van twee jaar later daterende ‘4 Horn Lore’ werden onlangs opnieuw uitgebracht, op Haynes eigen CornerStoneJazz, onder de titel ‘The Complete American Recordings’, aangevuld met nooit eerder verschenen live opnames uit 1995.

(meer…)

Na zijn boek ‘Chasing the Masters’ dat hier onlangs voorbij kwam, is het niet meer dan logisch dat ik vandaag en morgen uitgebreid stil sta bij de muziek van drummer Phil Haynes. Vandaag komt het een jaar geleden verschenen derde album van zijn trio No Fast Food, verder bestaand uit bassist Drew Gress en saxofonist David Liebman: ‘CODA’S – No Fast Food III’ aan bod en morgen besteed ik aandacht aan het net uitgekomen ‘The Complete American Recordings’ van zijn bijzondere kwintet 4 Horns & What?, waarin we onder andere zijn voormalige leraar en vriend trompettist Paul Smoker horen. Beide albums verschenen bij Haynes’ eigen CornerStoneJazz.

(meer…)

Vandaag twee saxofonisten die voor hun solo album niet genoeg hadden aan hun sax. Mario Gabola zet dan ook op het bij Veto Records verschenen ‘ACCIAIo DOLCE FUSO’ niet alleen zijn altsax in, maar ook nog een aantal voorwerpen en elektronica, terwijl Ariello Perduto, het alias van Roberto di Blasio, zich naast zijn sopraansax en altsax voor het bij Setola di maiale verschenen ‘Cade la neve sovrana, vicina è la stella lontana’ wendt tot een drumstel en bijpassende percussie. Het levert een totaal andere en veel gevarieerder klankwereld op, zoveel is wel zeker.

(meer…)