De Italiaanse componist Simone Movio werkte drie jaar, van 2016 tot 2019, aan ‘Libro di terra e d’incanti’, zijn cyclus voor stem en ensemble, gebaseerd op achttien gedichten uit Andrea Bajani’s ‘Promemoria’. Onlangs verschenen de opnames, door de sopraan Livia Rado en het mdi ensemble, onder leiding van de Oostenrijkse componist en dirigent Beat Furrer bij Kairos Music.
Ravello Records bracht onlangs onder de titel ‘Songs from a Spiral Tree’ zo ongeveer het complete oeuvre voor stem uit van de Amerikaanse componist James Dashow. Aangezien Dashow regelmatig werkt met elektronica ter ondersteuning van die menselijke stem, vervolgen we hiermee direct ook beide lopende series: de menselijke stem en elektronica als onderdeel van de hedendaagse gecomponeerde muziek.
De Waalse componist Bernard Foccroulle kennen we vooral van zijn orgelmuziek en natuurlijk van de tijd dat hij directeur was van De Munt, de Brusselse opera. Voor ‘E vidi quatro stelle’, een compositieopdracht van het Ars Musica Festival, besloot hij tot uitbreiding. Naast het orgel horen we in dit stuk, dat door Outhere’s Figura Libra op Cd werd uitgebracht, het ensemble InAlto, onder leiding van Ouri Bronchti, alsmede de bariton Nikolay Borchev en de sopraan Alice Foccroulle.
De Chinese componist Gordon Eagle bracht op het bij Ravello Records verschenen ‘Melancholy is Like a Plume of Smoke’ een vijftal liederen samen waarin hij tot een prachtige synthese komt van de Chinese en de westerse cultuur. De teksten (in het Engels, de teksten staan op de website) scheef hij zelf. Ze worden uitgevoerd door de klassieke bezetting van stem, hier de sopraan Aliana de la Guardia en piano, Maja Tremiszewska. Een mooie start met andere woorden voor het vervolg van onze serie rondom de menselijke stem. De komende dagen hier werken waarbij de solostem de hoofdrol speelt.
Componisten die er prat op gaan dat ze zowel door Ludwig von Beethoven als door Arnold Schönberg, Gustav Mahler en Igor Stravinsky zijn beïnvloed zijn er niet veel. Zo had Mahler veel waardering voor zijn collega Schönberg, maar met zijn muziek kon hij niets. Hans Werner Henze dacht er in ieder geval anders over en in zijn werk vinden we die grote diversiteit aan invloeden ook zeker terug. Bijvoorbeeld in zijn opera ‘Der Prinz von Homburg‘ die onlangs door Capriccio op Cd werd uitgebracht.
In deze serie rond de elektronica binnen de gecomponeerde muziek past ook ‘Métamorphoses 2020’, met daarop de complete voorselectie van het Concours Biennal de Composition Acousmatique, dat iedere twee jaar georganiseerd wordt door het in Brussel gevestigde Musiques & Recherches en waaraan zowel gearriveerde componisten als studenten deelnemen. Eerder bespraken we de edities van 2016 en 2018.
Twintig jaar bracht de uit Nieuw Zeealand afkomstige componist Denis Smalley geen nieuw werk uit, zijn laatste album, ‘Scources / Scènes’, verscheen in 2000 bij Empreintes DIGITALes, nu gevolgd door twee albums kort nar elkaar. ‘Portail’ verscheen in december vorig jaar, ‘Vues Spectrales’ komt in februari uit. Het werk van Smalley is vergelijkbaar met dat van Vande Gorne, die hier gisteren voorbij kwam, in de zin dat we ook zijn werk scharen onder de elektro-akoestische muziek.
Annette Vande Gorne is zonder meer één van de belangrijkste vertegenwoordigers van de elektro-akoestische muziek van dit moment. Zowel in haar rol als componist, duidelijk beïnvloed door François Bayle and Pierre Henry, als in die van professor in akoesmatisch componeren aan het conservatorium van Luik en als artistiek directeur van het gezaghebbende Musiques & Recherches. Onlangs verschenen er twee nieuwe albums met haar muziek, beiden bij het in deze muziek gespecialiseerde Canadese Empreites DIGIALes: ‘Haïkus’ en ‘Illusion’.
Vrijheid is een groot goed, dat beseffen we des te meer nu we aan huis gekluisterd zijn. Maar het kan erger, veel erge. Neem de hoofdpersoon in Luigi Dallapiccola’s opera ‘Il Prigioniero’, slachtoffer van de inquisitie onder de Spaanse koning Philips II, wiens leven eindigt op de brandstapel. Het Danish National Symphony Orchestra, onder leiding van Gianandrea Noseda realiseerde onlangs, samen met het Concert Choir en een keur aan solisten een nieuwe uitvoering voor Chandos Records.
Ondanks het feit dat de componist Bronius Kutavičius van 1932 is en tot de meest prominente componisten van Litouwen behoort, had ik nog nooit van hem gehoord. Wordt zijn muziek hier in Nederland uitgevoerd? Ik ben hem in ieder geval nog nooit tegengekomen. Tot nu dan, want het Music Information Centre Luthania, dat hier onlangs nog aan bod kwam met een album van het Twenty Fingers Duo, bracht twee werken voor koor van hem uit, beiden gezongen doo het Aidija Chamber Choir, onder leiding van Romualdas Gražinis.