Ook nu weer twee jazzgitaristen, van twee verschillende generaties, die onlangs een solo album afleverden. De Zwitser Samuel Leipold is van 1988, hij studeerde af in 2014 en bracht via QFTF ‘Viscosity’, zijn eerste solo album uit. De Italiaanse gitarist Andrea Massaria loopt al wat langer mee, hij is van 1965 en realiseerde ‘New Needs Need New Techniques’ voor Leo Records.
Geen betere manier om een gitarist goed te leren kennen dan via een solo album. Vandaag en morgen komen er een aantal aan bod, te beginnen met de Franse gitarist Guillaume Gargaud en de Duitse gitarist Andreas Willers. De eerste bracht ‘Strange Memories’ uit via het Italiaanse Setola di Maiale, de tweede realiseerde ‘Haerae’ via Evil Rabbit Records. Beide beperken zich tot de akoestische gitaar, zonder toevoeging van elektronica.
Gisteren besteedden we hier aandacht aan het concert voor viool en cello van Francisco Coll, vandaag komt het concert voor gitaar en orkest aan bod. Het was een opdracht van gitarist Jacob Kellermann en dirigent Christian Karlsen en werd onlangs uitgebracht door BIS in combinatie met het overbekende ‘Concierto de Aranjuez’ van Joaquin Rodrigo en ‘Solace and Shimmer’ van Pete Harden.
Op hun nieuwe album voor Alpha Classics, ‘Plaisirs Illuminés’, laten de violiste Patricia Kopatchinskaja, en Camerata Bern een aantal van de belangrijkste componisten van de vorige eeuw voorbij komen: Béla Bartók, Sandor Verress. György Kurtág, György Ligeti en Alberta Ginastera. De enige componist die niet in dit rijtje past is Francisco Coll, hij is van 1985 en mag zich gelukkig prijzen zijn werk terug te vinden te midden van deze giganten.
Tot slot van onze in duoverband werkende gitaristen zetten we twee Belgische gitaristen in het zonnetje. Jean D.L., oftewel Jean De Lacoste nam ‘Apophenia’ op met bassist Otto Lindholm voor Midira Records en Dirk Serries bracht, onder de naam ‘Live Offerings 2019’, opnames uit van een tour met altviolist Benedict Taylor. Ze verschenen als download bij Confront Recordings. Twee gitaristen en beiden afkomstig uit België, daar houdt de vergelijking dan ook zo ongeveer mee op, althans voor wat betreft deze twee albums.
Norman Westberg was de gitarist van het befaamde Swans. Componist en bassist Jacek Mazurkiewicz leerde hij kennen toen die laatste aantrad tijdens de tour die Swans in 2014 maakte door Europa. “I really enjoyed his approach”, merkt Westberg op, terugkijkend op die tour, iets wat we begrijpen bij het beluisteren van het bij Hallow Ground verschenen ‘First Man in the Moon’. De uit Saarland afkomstige gitarist Olaf Rupp maakte eveneens een album met een bassist: de uit Engeland afkomstige John Hughes. ‘Plursath’ verscheen als download in eigen beheer.
Nog een keer twee nieuwe albums van gitaristen die zeer recent een duo album uitbrachten. Frank Crijns blies BLAST weer nieuw leven in, een collectief van wisselende samenstelling. Op ‘Vortographs’, verschenen bij ReR Megacorp, verzamelde hij opnames die hij de afgelopen vier jaar maakte met multi-instrumentalist Dirk Bruinsma. Verder aandacht voor gitarist Chris Schlarb die met drummer Chad Taylor voor zijn eigen Big Ego Records, in samenwerking met Astral Spirits, de LP ‘Time No Changes’ uitbracht. (meer…)
De invloed van Fred Frith op de hedendaagse muziek kan moeilijk worden overschat. Hij speelde in Henry Cow, John Zorn’s Naked City, Massacre en nog zo wat andere grensverleggende bands op het snijvlak van rock, noise en vrije improvisatie. De laatste jaren is hij vooral meer opgeschoven naar dat laatste, zoals ook weer blijkt uit het recent verschenen ‘A Mountain Doesn’t Know It’s Tall’ dat hij voor Intakt Recordings opnam met laptop kunstenares Ikue Mori. Takashi Masubuchi is voor mij nieuw en ik zal niet de enige zijn, toch bouwde ook hij de afgelopen jaren aan een aardige discografie op, met drie albums in het afgelopen jaar, waaronder het bij Headlights verschenen ‘Dripping Nocturne’, waarin we hem horen met bassist Shizuo Uchida.
Nog één keer een gitarist die het trio als vorm koos voor zijn album: De Deense gitarist Jakob Bro, inmiddels één van de bekendere Europese gitaristen van dit moment. Hij speelt graag in dit verband, eerder maakte hij albums met de klassieke combinatie van gitaar, bas en drums, onder andere met Thomas Morgan en Joey Baron, maar nu gooit hij het voor het bij ECM Records verschenen ‘Uma Elmo’ over een andere boeg en verkent met het inschakelen van Arve Henriksen en Jorge Rossy de combinatie gitaar, trompet en drums.
Een bijzonder album, dit bij Another Timbre verschenen ‘Chordioid’. Het bevat slechts twee stukken, elk een Cd lang: ‘Y Tŷ Unnos III – Precession’ van J.P.A. Falzone en ‘Locational Variatiions’ van Morgan Evans-Weiler. De twee componisten voeren de stukken samen uit. Falzone bespeelt de piano, de fortepiano en de vibrafoon, Evans-Weiler de viool. Zo is dit een Cd waarin de rol van componist en uitvoerder volledig samenvalt, zoals dat eeuwen het geval was.