De laatste Deense componist waar we tijdens onze muzikale reis aandacht aan besteden is de in 1948 geboren Bo Holten. Dacapo Records bracht een rijk gevulde Cd uit met daarop de concertopera ‘kejserens nye klaeder’ naar het bekende sprookje van Hans Christian Andersen, zijn hoboconcert en het opmerkelijke ‘Songs of Dusk’ voor sopraan, fagot en orkest. Holten is ook dirigent en op dit album horen we hem met het Odense Symphony Orchestra.
Met ons verblijf in Denemarken krijgen we direct ook een beeld van de Deense hedendaagse muziek. Carl Nielsen, aan wie we hier laatst nog uitgebreid aandacht besteedden, is daarbij niet weg te denken. Net zo min als Vagn Holmboe van wie we gisteren een drietal strijkkwartetten bespraken. Eén van de vele leerlingen van Holmboe was Per Nørgård, van wie celliste Wilhelmia Smith onlangs voor Ondine de drie sonates voor cello solo opnam. Maar op dit album vinden we ook de ‘Bravourstudien’ van Poul Ruders, een generatie jonger dan Nørgård.
De in 1996 op zesentachtig jarige leeftijd overleden Deense componist Vagn Holmboe is vermaard om zijn werken voor strijkkwartet, hij schreef er meer dan dertig, waarvan er tweeëntwintig deel uit maken van de officiële catalogus. Het uit Kopenhagen afkomstige Nightingale String Quartet heeft zich ten doel gesteld ze op Cd uit te brengen en bij Dacapo Records verscheen onlangs het eerste deel met de kwartetten nr. 1, 3 en 15.
We gaan een rondreis maken door het noorden van Europa en aangezien dat vanwege het alsmaar durende Covid-19 niet fysiek gaat, doen we het middels nieuwe Cd’s. We beginnen het meest dichtbij huis, in het Deense Århus, met de muziek van Thomas Agerfeldt Olesen. Dacapo bracht onlangs twee zeer fascinerende stukken uit op Cd, het orkestwerk ‘Der Wind bläset wo er will’, waar het album ook zijn titel aan ontleent en Olesens celloconcert. We horen het Danish National Symphony Orchestra, onder leiding van de ook bij ons bekende Otto Tausk en Johannes Moser op de cello.
De Portugese componist Jaime Reis, geboren in 1987, is al sinds zijn tienerjaren geïnteresseerd in elektronica. Het was dan ook niet vreemd dat hij koos voor de studie compositie en elektronische muziek aan de Universiteit van Aveiro en aansluitend studeerde bij Emmanuel Nunes, Karlheinz Stockhausen, John Chowning, Godfried-Willem Raes, Brian Ferneyhough en Georg Friedrich Haas. De afgelopen jaren werkte hij aan de cyclus ‘Fluxus’, die onlangs bij Kairos Music op Cd verscheen.
Ik mag experimentele muziek graag vergelijken met de geluiden die horen bij een werkplaats of een fabriekshal. Ik blijk echter niet de enige, de Oostenrijkse componiste Katharina Klement zegt gefascineerd te zijn door bouwmaterialen, iets waar ze dankbaar gebruik van maakte voor haar compositie ‘Schütten’, dat door Austrian Gramphone met verbluffend resultaat op Cd werd gezet. Een stuk voor viool, cello, piano en veldopnames, gemaakt in Zementwerk Mannersdorf.
Als laatste gitarist in een serie portretten besteden we hier aandacht aan de Portugees Manuel Mota en zijn eigen Headlights label, waarvan we hier onlangs nog ‘Dripping Nocturne’ van Takashi Masubuchi en Shizuo Uchida bespraken. In 2020 bracht hij drie albums uit die hier allen aan bod komen. Solo realiseerde hij ‘LPC’ , samen met Giovanni di Domenico, hier op de Fender Rhodes, ‘Dyspnea’ en met gitariste Marcia Bassett en bassiste Margarida Garcia realiseerde hij ‘Survival of Laments’.
Het is niet alleen omdat hij een naamgenoot is dat Benjamin Sauzereau hier weer eens aan bod komt, het is ook omdat deze gitarist één van de interessantste musici in Wallonië is, en dus in onze contreien helaas nog steeds zo goed als onbekend. Samen met slagwerker Jens Bouttery runt hij bovendien het platenlabel ~ Suite, waar vrij onlangs twee nieuwe albums verschenen, de nummers zes en zeven in de nog bescheiden catalogus. ‘Rond’ maakte Sauzereau met medegitarist Quentin Stokart, ieder leverde ongeveer de helft van de composities en het trio FUR, naast Sauzereau, bestaand uit klarinettiste Hélène Duret en drummer Maxime Rouayroux, bracht deze maand ‘Black Box’ uit.
De uit Vancouver afkomstige gitarist Gordon Grdina is een zeer actief vertegenwoordiger van zijn beroepsgroep. Alleen vorig jaar al bracht hij vijf nieuwe albums uit. Hier besteden we aandacht aan de twee albums waarmee hij direct ook twee nieuwe projecten lanceerde. Met zijn Nomad Trio maakte hij het bij Skirl Records verschenen ‘Nomad’ en met zijn septet realiseerde hij via Irabagast Records ‘Resist’. Het tijdschrift ‘Guitarist’ zei ooit over Grdina dat hij “evokes what Radiohead might sound like if they were still making guitar focused records,” iets dat de muziek van deze man direct in perspectief plaatst.
We blijven nog even bij de gitaristen, actief in de vrije improvisatie en de jazz, voor een paar portretten. De eerste die daarbij aan bod komt is de Chileen Cristián Alvear Montecino, zijn tweede achternaam gebruikt hij meestal niet, die actief is als componist, improvisator en uitvoerder. Via twee recente albums besteden we aandacht aan die eerste twee kwaliteiten. Met gitarist Burkhard Stangl maakte hij ‘Pequeños fragmentos de una música discreta’ voor Insub en met percussionist D’incise, het alias van Laurent Peter, nam hij de cassette ‘Bow Down Thine Ear, I Bring You Glad Tidings’ op voor het in Slowakije gevestigde Mappa.