Gisteren kwam ik hier, naar aanleiding van een uitvoering van de ‘Turangalila-Symphony’ van Olivier Messiaen, te spreken over opdrachtgeverschap. En dan meer specifiek op dat van Serge Koussevitzky, de chef dirigent van het Boston Symphony Orchestra in de jaren ’40 van de vorige eeuw. Hij gaf echter niet alleen Messiaen een opdracht voor een nieuw stuk. Eerder was dit Béla Bartók reeds gevraagd, in de zomer van 1943, resulterend in het ‘Concerto for Orchestra’. Vorige maand verscheen de uitvoering die het Radio Filharmonisch Orkest, onder leiding van chef dirigent Karina Canellakis in juli vorig jaar gaf, op Cd bij Pentatone. Verder hier aandacht voor zijn altvioolconcert dat Royal Northern Sinfonia, onder leiding van Thomas Zehetmair op Cd uitbracht bij ECM Records, met Ruth Killius op altviool.

(meer…)

Ook vandaag recitals, alle drie verschenen bij Navona Records. ‘The Human Condition’ van Hagai Yodan is daarvan, in het licht van deze blog over hedendaagse muziek, het meest interessant. Hij speelt stukken van zes hedendaagse Israëlische componisten, die hier natuurlijk allemaal totaal onbekend zijn. Kariné Poghosyan en Marta Brankovich stellen zich op ‘Folk Themes’ en ‘Marta, The Tempest’ wat bescheidener op. Opvallend op beide albums is het wat fragmentarische karakter en zeker bij Brankovich een aantal, wat mij betreft overbodige bewerkingen.

(meer…)

Vandaag twee recitals van pianisten. Francine Kay richt zich, op het bij Analekta verschenen ‘Things Lived and Dreamt’, volledig op Tsjechische componisten (Leoš Janáček, Josef Suk, Antonín Dvořák, Bedřich Smetana en Vítězslava Kaprálová), met name uit de eerste helft van de vorige eeuw, terwijl Cristian Sandrin op het bij Antarctica Records verschenen ‘Correspondances’ zijn net, door te kiezen voor de muziek van George Enescu, Maurice Ravel en Cyrill Scott, wat breder uitwerpt.

(meer…)

Ondanks dat de Spaanse componist Gabriel Erkoreka al een tijdje meeloopt, een behoorlijk oeuvre bij elkaar heeft gecomponeerd en zijn werk overal ter wereld wordt uitgevoerd, had ik nog nooit van hem gehoord. Dit album met zes stukken voor solo piano, gespeeld door Alfonso Gómez, is voor mij dan ook een introductie tot deze boeiende componist, die zijn carrière begon als pianist. Dat ligt anders met Tan Dun, die hier in Nederland tot de bekendere componisten kan worden gerekend. Het is dan ook Ralph van Raat die een vijftal stukken onder de titel ‘Eight Memories in Watercolor’ uitbracht bij Naxos.

(meer…)