Muziekgebouw aan ’t IJ, Amsterdam (Holland Festival) – 13 juni 2018
“Nobody is expecting you to get your shit together” verzucht Mollena Williams. Het is slechts één van de vele huiveringwekkende en tegelijkertijd imponerende zinnen in ‘Hyena’ dat Georg Friedrich Haas componeerde naar aanleiding van de teksten van zijn vrouw en dat hier tijdens het Holland Festival zijn Nederlandse première beleeft.
De Engelse componist Christopher Fox houdt ervan om intensief samen te werken met uitvoerders. Zo werkt hij reeds geruime tijd samen met ensembles als het Ives Ensemble en Apartment House, de vocale ensembles The Clerks en EXAUDI en met individuele musici als de pianisten Ian Paice en Philip Thomas – de laatste speelde nog stukken uit ‘Senza Misura’ tijdens de laatste editie van November Music, cellist Anton Lukoszevieze en de klarinettisten Roger Heaton en Heather Roche. Die laatste bracht onlangs voor métier een interessante Cd uit met werken voor klarinet die de laatste 35 jaar van Fox’ carrière omspannen.
Muntpaleis, Brussel – 10 juni 2018
Béla Bartók’s opera ‘Hertog Blauwbaards Burcht’ en zijn ballet ‘De Wonderlijke Mandarijn’ in één voorstelling vormt een buitenkans van formaat. Sowieso zijn scenische uitvoeringen van ‘De Wonderlijke Mandarijn’ vrij zeldzaam. Maar hier, in het Brusselse Munttheater kan het, in een boeiende regie van Christophe Coppens die het geheel ensceneert in een reusachtig spiegelpaleis en met het Symfonieorkest en koor van De Munt, onder leiding van chef-dirigent Alain Altinoglu, die overigens prima weg weet met de boeiende muziek van Bartók.
Muziekgebouw aan ’t IJ, Amsterdam (Holland Festival) – 9 juni 2018
Andromache moet haar baby Astyanax afstaan aan de Grieken die het kleine kind zullen doden. Geen Trojaan, ook deze baby niet, mag in leven blijven. Ze weent, krijst, schreeuwt het uit, maar het mag niet baten. “Ik heb hem gebaard, maar ik kan hem niet beschermen” zijn de woorden die ze uitspreekt en die klinken als gesels. Wij zijn halverwege een wel heel bijzondere versie van het verhaal van de Trojaanse vrouwen, één die laat zien hoe universeel deze geschiedenis nog altijd is. De uit Singapore afkomstige Ong Ken Sen, één van de meest vooraanstaande theaterregisseurs uit Azië nam samen met de National Changgeuk Company of Korea het toneelstuk ‘Trojaanse vrouwen’ van Euripides als uitgangspunt voor een nieuw stuk in de zogenaamde pansori traditie.
Chassé Theater, Breda (Beaux Jazz) – 8 juni 2018 Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Het Keulse Ensemble Musikfabrik, afgelopen donderdag opende ze nog het Holland Festival, heeft bij Wergo zijn eigen Cd reeks onder de titel ‘Edition Musikfabrik‘. In de afgelopen maanden verschenen de delen 12 ‘Stille‘ en 13 ‘Kreuzungen‘. Met composities van Georg Friedrich Haas, Evan Johnson. Jani Christou, Vassos Niolalou, Johannes Schöllhorn, Gérard Grisey en Dieter Mack duikt het ensemble weer twee keer in de diepte met als rode draad telkens de titel van het album.
In februari 2015 woonde ik een concert bij van Otto A Totland. Fluister, gespecialiseerd in fijnzinnige elektronica, organiseerde een concert in het Dordrechtse Energiehuis rondom twee artiesten van het in Berlijn gevestigde Sonic Pieces label. Over dat concert was ik niet onverdeeld enthousiast, vooral vanwege het feit dat Totland hier alleen piano speelde en geen elektronica inzette, een duidelijke meerwaarde die hij wel gebruikte op ‘Pinô‘ dat toen net uit was. Eind vorig jaar verscheen er een nieuw album van Totland bij Sonic Pieces, ‘The Lost‘. Alle reden dus om ons weer eens met deze Noor bezig te houden.
Sebastian Fagerlund is zo ongeveer de belangrijkste Finse componist van dit moment en inmiddels ook ver daar buiten. Ook in Nederland is hij een graag geziene gast. Zo bracht fagottist Bram van Sambeek enige jaren geleden een zeer aansprekende uitvoering van Fagerlund’s fagotconcert en was hij op de podia te horen met het solostuk ‘Woodlands‘. Van beiden werd hier uitgebreid verslag gedaan. Inmiddels ligt er een nieuw album bij BIS, Fagerlund’s vaste platenmaatschappij, met daarop twee orkestrale stukken en een gitaarconcert.
Leven en dood, licht en duisternis, in de christelijke cultuur vindt het zijn hoogtepunt met Pasen als de gelovigen onder ons stil staan bij de dood en wederopstanding van Jezus Christus. ‘Tenebrae’, Latijn voor duisternis, heet de dienst in de katholieke kerk, of ‘donkere metten’ in het Nederlands. De Zwitserse componist Roman Rutishauser groeide er mee op en schreef acht jaar geleden zijn eigen ‘Tenebrae’, de zoveelste in rij. Ook componist en violist Paul Giger liet zich door leven en dood inspireren. Zijn ‘Part Em Hru’ neemt echter het Egyptische dodenboek als uitgangspunt. Samen staan ze op ‘Trans Limen Ad Lumen’, verschenen bij Divox.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.