Ofschoon het complete werk voor orgel dat de Franse componist Maurice Duruflé schreef op één Cd past, is zijn invloed op de vernieuwing van de orgelmuziek aanzienlijk. We kunnen dan ook zeker stellen dat Aeolus een goede stap nam met het laten opnemen van deze stukken door organist Stéphane Mottoul. De plaats van handeling: het Thomas orgel in de Sint Laurentius kerk in het Luxemburgse Diekirch.
Muziekgebouw aan ’t IJ, Amsterdam – 25 april 2019
De Griekse componist Georges Aperghis, sinds zijn achttiende woonachtig in Parijs, is aan een opmars bezig in Nederland. Een ontwikkeling die we alleen maar kunnen toejuichen. aangezien zijn muziek niet alleen kwalitatief zeer de moeite waard is, maar hij zich ook nog eens maatschappelijk betrokken toont en zich uit durft te spreken over de thema’s van onze tijd. Dat bleek uit ‘Migrants’ dat in november 2018 in het Muziekgebouw aan ’t IJ werd uitgevoerd en dat handelde over het vluchtelingenvraagstuk en dat blijkt uit ‘Die Hamletmaschine’ dat vanavond wordt uitgevoerd.
Paradox, Tilburg – 12 april 2019 Zangeres Sanne Rambags, zo weten we inmiddels, gaat het experiment geenszins uit de weg. Sterker nog, met dit optreden maakt ze het zichzelf behoorlijk lastig. Furore maakte ze immers met dat andere trio, Under The Surface, waarover zo dadelijk meer, met percussionist Joost Lijbaart en gitarist Bram Stadhouders. In dat trio overheerst de subtiliteit van de klank, vol introverte bewegingen en prachtige klanken. Daar fluistert en lispelt Rambags naar hartenlust, technieken die perfect bij haar passen. Maar hier kiest ze voor cellist Vincent Courtois en drummer Julian Sartorius. Met name Courtois is in deze set nadrukkelijk aanwezig met zijn flamboyante, ritmische spel, doortrokken van folk en bijpassende melancholie. Sartorius sluit…
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Theater Chemnitz, Chemnitz – 22 april 2019
‘Götterdämmerung’ is het vierde, langste en laatste deel van ‘Der Ring des Nibelungen’, het epos dat Richard Wagner schreef tussen 1848 en 1874. De catastrofe, die we reeds aangekondigd zagen in ‘Das Rheingold’, voltrekt zich hier volledig en niets ontziend. Als laatste van de vier regisseuses, in deze cyclus bij Theater Chemnitz, slaagt Elisabeth Stöppler er op prachtige wijze om ons deelgenoot te maken van het drama, waarbij ze ons vooral met het grandioze einde weet te verrassen.
Theater Chemnitz, Chemnitz – 20 april 2019
Dit grote kunstwerk dat Richard Wagner optuigde: ‘Der Ring des Nibelungen’ zit zo overvol, is zo overweldigend dat een beschrijving geven vrijwel ondoenlijk is. Waar te beginnen? Welk verhaallijn te nemen? Noodzakelijkerwijs moeten daarbij keuzes worden gemaakt en blijft er veel meer onbesproken dan eigenlijk gewenst is. Hier in Chemnitz ligt inmiddels het derde deel, ‘Siegfried’ achter ons en staat alleen Götterdämmerung’, het slotdeel, nog op het programma voor Paasmaandag. Wederom speelde de Robert-Schumann-Philharmonie onder leiding van Guillermo García Galvo de hoofdrol, samen met een sterke cast aan vocalisten, al haalt ‘Siegfried’ helaas niet het niveau van ‘Die Walküre’.
Theater Chemnitz, Chemnitz – 19 april 2019
Wagners ‘Die Walküre’ is zonder meer een meesterwerk en wellicht wel de meest toegankelijke van de vier opera’s die samen ‘der Ring des Nibelungen’ vormen. Als dan ook nog eens de uitvoering op alle niveaus op een zeer hoog niveau is, zoals gisteren in Theater Chemnitz zonder meer het geval was, valt er bijzonder veel te genieten.
Theater Chemnitz, Chemnitz – 18 april 2019
Middels mythen, sagen en sprookjes probeert de mens al eeuwenlang grip te krijgen op het leven en zijn mysteries. Sinds het oude Mesopotamië, de Grieken en Romeinen spelen verhalen vol goden, mythische wezens, fabeldieren en mensen een rol in onze cultuur. En ook in onze tijd is de aantrekkingskracht van fantasy groot. Zie de successen die Peter Jackson boekte met zijn verfilmingen van Tolkien’s ‘Lord of the Ring’ en de massa’s mensen die dezer dagen hun tv inschakelen om het finale seizoen van ‘Game of Thrones’ te volgen. Ook Richard Wagner putte uit oude sagen en verhalen voor zijn opera’s en dan met name voor zijn vier avonden tellende epos ‘Der Ring des Nibelungen’ dat hier in de Duitse stad Chemnitz dezer dage rond Pasen integraal wordt uitgevoerd.
Hoe klinkt langzaam vallende sneeuw? Bijna onhoorbaar dus, beperkt geluid doorsneden door stiltes. En dat is wat we dan ook krijgen in ‘Zeitweise leichter Schneefal’, een compositie van de Duitse componist Christoph Schiller, die met het gelijknamige album debuteert bij A New Wave of Jazz, het label van musicus Dirk Serries. Bijzonder want tot voor kort kwamen hier louter albums met geïmproviseerde muziek op uit die meer uit te staan hebben met jazz dan met gecomponeerde muziek al slaat Serries met zijn eigen vehicle Tonus eveneens een andere richting in.
Het Amerikaanse Dolce Suono Trio bestaat uit fluitiste en oprichtster Mimi Stillman, pianist Charles Abramovic en op dit album, om beurten de cellisten Nathan Vickery, Gabriel Cabezaz en Alexis Pia Gerlach, allen lid van het grotere Dolce Suono Ensemble. Op een recent album, ‘American Canvas‘, verschenen bij Innova Recordings, presenteren ze vier stukken voor deze bezetting – en in één geval met de toevoeging van een sopraan, waarvan er drie, tussen 2011 en 2015, speciaal in opdracht van het ensemble tot stand kwamen.