De foto op de hoes van een Cd zegt soms veel over de muzikale opvattingen van de componist of musicus. Neem het titelloze debuut van de Australische componist Lachlan Skipworth dat verscheen bij Navona Records, Miezerige plantjes steken, nauwelijks zichtbaar, omhoog uit een onderwater gelopen, nevelig landschap. Het vormt een mooie analogie van de wijze waarop deze Australische componist melodieus materiaal hanteert.
In het eerste weekend van december 2017 besteedde de Franse Fondation Louis Vuitton een heel weekend aan de muziek van Steve Reich, vol met lezingen, interviews en natuurlijk muziek. Voor de uitvoeringen vroeg men de Schotse percussionist Colin Currie en zijn groep, die alom wordt gezien als één van de belangrijkste vertolkers van deze muziek op dit moment. De opnames waren geruime tijd te zien op Arte tv en werden voor een deel onlangs uitgebracht op Currie’s eigen label.
De bandnaam BU.D.D.A. staat voor Bund des Dritten Auges. Het samenwerkingsverband van Sascha Stadlmeier, ook bekend onder zijn alias EMERGE en Chris Sigdell, die we ook kennen als B°ton. Verder vinden we op dit eerste album, ‘All Der Gute Dinge Drei’, ook nog Dieter Mauson als gast. Alle drie bedienen ze een scala aan elektronica om de drie nummers, ja we doen de titels van band en album alle eer aan, vorm te geven. En bijna vanzelfsprekend verscheen het debuutalbum bij Attenuation Circuit, Stadlmeiers label.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Na eerder twee solo albums van Rutger Zuydervelt te hebben besproken, ‘Porcelain’ en ‘Amalgaam’, besteden we nu aandacht aan drie albums waarop we Zuydervelt in samenwerking met andere musici horen. Grenzen neemt hij daarbij niet in acht, zowel muzikaal als geografisch gaat deze man maar al te graag uitdagingen aan. Hier treffen we hem aan in het gezelschap van de gebroeders Kleefstra, Mariska Baars, Annelies Monseré, Sylvain Chauveau, Badenhorst, Chantal Acda en Bruno Duplant.
Van de schrijver Simon Vestdijk werd ooit gezegd dat hij sneller schreef dan God kon lezen. Iets soortgelijks kan gezegd worden over Rutger Zuydervelt, wellicht wel de meest productieve musicus die er in Nederland rondloopt. Album na album slingert hij de wereld in, zonder daarbij zijn kwaliteitsstandaard geweld aan te doen. Tijd dus voor weer eens een, noodzakelijk onvolledige, update. Want als God het al niet eens bij kan houden…
De Amerikaan Michael Fine is in eerste instantie bekend als producer – hij kreeg er in 1992 een Grammy Award voor – werkend vanuit zijn bedrijf Fine Sound Productions, gevestigd in Rotterdam. Daarnaast is Fine actief als artistiek leider, zo was hij dat bijvoorbeeld voor het Rotterdams Philharmonisch Orkest en het Gergiev Festival. Daarnaast speelt deze duizendpoot klarinet en componeert hij sinds 2013. Onlangs verscheen bij Evidence Classics ‘Five for Five’ waarop we vier kwintetten voor blazer en strijkkwart vinden.
Het was Harry Sparnaay die basklarinettist Gareth Davis ooit naar Nederland bracht. Inmiddels is dat al weer enige jaren geleden en bivakkeert deze man zelf aan de top van het relatief kleine wereldje van professionele basklarinettisten. We kennen hem als lid van ensemble MAZE, als solist in menig nieuw stuk, maar ook in de vrije hoek is hij actief, regelmatig in duo verband, zoals vier recente albums, verschenen bij Miasmah, Karl Records en Moving Furniture Records, illustreren.
Het derde album waarop we het ensemble Apartment House horen, is gewijd aan de Litouwse componist Julius Anglinksas en verscheen bij het Music Information Centre Luthania. Het bevat slechts één stuk: ‘Daydreamer’, waarin we het voltallige ensemble, negen musici, aan het werk horen. Artistiek leider en cellist binnen het ensemble Anton Lukoszevieze, zelf ook afkomstig uit Litouwen, volgt deze componist reeds enkele jaren en realiseerde met dit album Aglinskas’ debuut.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.