Hoe stel je als musicus een goed programma samen voor een album? Welke stukken van welke componisten combineer je met elkaar? Persoonlijke affiniteit zal een rol spelen, de mate waarin je het stuk in de vingers hebt eveneens, verder zal de platenmaatschappij er ongetwijfeld iets van vinden en houdt je wellicht ook nog rekening met een mogelijk publiek. Deze gedachten overvielen me bij een album met solostukken voor piano van de Russische pianiste Anna Gourari. Het verscheen bij ECM Records onder de titel ‘Elusive Affinity’.

(meer…)

Pianist Francesco Di Fiore, afkomstig uit Palermo, Sicilië is sinds half jaren ’80 een graag geziene gast op de wereldpodia, iets dat hij combineert met het componeren van muziek voor piano, kleine bezetting en orkest. Bij Zefir Records verscheen onlangs ‘Concerto Ostinato’, een album met drie concerten.

(meer…)

De Amerikaanse TV serie ‘Love Is___’, gemaakt door Mara Brock Akil (bekend van Girlfriends, Being Mary Jane en The Game) en Salim Akil, (maakte onder andere Black Lightning) is mij eerlijk gezegd volslagen onbekend. Maar nu de soundtrack door Akira Kosemura in de Cd speler ligt, komt de serie hier nu even aan de orde. De muziek, niet het in Los Angeles spelende verhaal.

(meer…)

In de jaren ’30 van de vorige eeuw schreef Igor Stravinsky een aantal stukken voor viool en piano, in samenwerking met de violist Samuel Dushkin. Soms betrof dat een nieuw stuk, maar veel vaker handelde het om bewerkingen van (delen van) stukken die Stravinsky eerder voor een andere bezetting had gecomponeerd. Violist Bruno Monteiro en pianist João Paulo Santos namen een groot deel van deze stukken onlangs op voor Et’cetera.

(meer…)

Het mooie van het Amerikaanse Parma Recordings en zijn imprints als Ravello Records en Navona Records is dat het een podium biedt aan minder bekende, vaak jonge componisten. Iets dat overigens in veel gevallen ook geldt voor de uitvoerders. Nieuwe muziek ontdekken is hier dus standaard, zoals ook wel bleek uit eerdere recensies. Ook nu weer. Violist Patrick Yim speelde een Cd vol met stukken voor solo viool, allemaal wereldpremières, van vijf componisten die ook nu weer voor mij volslagen onbekend waren.

(meer…)

De Finse componiste Kaija Saariaho kwam op deze blog al vaker voorbij. Niet zo gek natuurlijk, als je over hedendaagse gecomponeerde muziek schrijft, kun je moeilijk om deze inmiddels iconische componiste heen. Nu is de aanleiding een album van BIS met daarop het inmiddels klassieke ‘Graal Théâtre’, de wereldpremière op Cd van het eveneens voor viool en orkest geschreven ‘Vers toi qui est si loin’; ‘Neiges’ in de versie voor twaalf cello’s en tot slot ‘Circle Map’ voor orkest.

(meer…)