Het idee voor ‘Unnatural’ ontstond in 2007 toen percussionist Patrick Graham en de in elektronica gespecialiseerde John Sellekaers elkaar ontmoetten in Montreal. Sellekaers wilde met zijn elektronica dolgraag iets doen met Grahams percussie solo’s. Maar zoals dat vaker gaat, er kwam niets van. Tot dit jaar, want onlangs verscheen het album bij Parenthèses Records.
Zoals de titel, ‘Poéica del Laberinto’ reeds aangeeft nam de Spaanse componist Alberto Posadas voor zijn uit 2016 / 2017 stammende cyclus voor saxofoonkwartet het labyrint als uitgangspunt. De drie delen ontstonden in nauwe samenwerking met het SIGMA Project dat een bewonderenswaardige uitvoering verzorgt van dit bijzonder enigmatische stuk. Onlangs verscheen een opname bij Wergo.
Niet leuk zo’n concertloze periode al geeft het mij wel de gelegenheid eens die achterstand in Cd’s weg te werken. Natuurlijk zou ik ook streams kunnen gaan recenseren, we worden ermee overvoert, maar dat laat ik graag aan anderen over. Een regel waar ik nu direct van ga afwijken, want het New European Ensemble moet nu toch echt een keer in de schijnwerpers. Zij zijn, met reeds 16 prachtige concerten, kampioen streamen. Een karrenvracht aan stukken voor kleine bezetting, met regelmatig bijzondere en onverwachte keuzes, kwam er de afgelopen weken voorbij.
De altviool is door de eeuwen heen altijd het minder populaire kind geweest in de strijkersfamilie. Kijk naar het aantal concerten en solowerken dat geschreven is voor de viool, of voor de cello en vergelijk dit met het corpus voor de altviool en het verschil springt direct in het oog. Een vreemde zaak en helemaal na het beluisteren van de twee delen ‘The Voice of the Viola in Times of Oppression’ die altvioliste Ásdis Valdimarsdóttir, samen met pianist Marcel Worms vol speelde voor Zefir Records en dat een aantal prachtige stukken voor altviool en piano bevat.
Musici gaan allemaal op hun eigen manier om met deze lastige tijden waarin optreden niet of nauwelijks mogelijk is. De bron van creativiteit op laten drogen is geen optie en dus toont men zijn werk op alternatieve wijzes. De Canadese gitarist Eric Quach, beter bekend onder zijn alias Thisquietarmy koos ervoor om concerten vanuit thuis te streamen onder de naam ‘Live From Isolation’. Tot nu toe verschenen er dire delen, meer volgen er nog.
Hoe stel je als musicus een goed programma samen voor een album? Welke stukken van welke componisten combineer je met elkaar? Persoonlijke affiniteit zal een rol spelen, de mate waarin je het stuk in de vingers hebt eveneens, verder zal de platenmaatschappij er ongetwijfeld iets van vinden en houdt je wellicht ook nog rekening met een mogelijk publiek. Deze gedachten overvielen me bij een album met solostukken voor piano van de Russische pianiste Anna Gourari. Het verscheen bij ECM Records onder de titel ‘Elusive Affinity’.
Pianist Francesco Di Fiore, afkomstig uit Palermo, Sicilië is sinds half jaren ’80 een graag geziene gast op de wereldpodia, iets dat hij combineert met het componeren van muziek voor piano, kleine bezetting en orkest. Bij Zefir Records verscheen onlangs ‘Concerto Ostinato’, een album met drie concerten.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
De Amerikaanse TV serie ‘Love Is___’, gemaakt door Mara Brock Akil (bekend van Girlfriends, Being Mary Jane en The Game) en Salim Akil, (maakte onder andere Black Lightning) is mij eerlijk gezegd volslagen onbekend. Maar nu de soundtrack door Akira Kosemura in de Cd speler ligt, komt de serie hier nu even aan de orde. De muziek, niet het in Los Angeles spelende verhaal.