Hoe vertaal je een afbeelding in klank? En hoe vertaal je klank in een afbeelding, of nauwkeuriger gesteld: een grafische partituur. Mads Emil Nielsen, afkomstig uit een familie van architecten houdt zich al enige tijd bezig met deze vraagstukken en op het bij Arbitrary uitgekomen ‘Framework 3’ geeft hij er een geheel eigen draai aan.
De samenwerking tussen het Benaud Trio en Luke Altmann, beiden afkomstig uit Australië, gaat terug tot 2007. Inmiddels ligt er een album, Holy Fools, met daarop drie stukken voor pianotrio en één voor cello en piano, waaronder het stuk waar het ooit allemaal mee begon: ‘Prelude to New York’. Muziek die volgens violist Lachlan Bramble doet denken aan “the specious calm of Arvo Pärt touching the melodic wandering and resignation of Schubert.”
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Celliste Rebecca Foon speelt sinds zo’n twintig jaar een voorname rol in de muziekscene van Montréal. Ze heeft haar soloproject onder de naam Saltland, maakt deel uit van Esmerine en was in het verleden lid van A Silver Mt Zion en Set Fire To Flames, bands die opereerden op het snijvlak van post-rock en experimenteel. Projecten die haar bekendheid gaven in zowel binnen- als buitenland. Onlangs zette ze een nieuwe stap met ‘Waxing Moon’, uitgekomen bij Constellation, dat ze uitbracht onder haar eigen naam.
De componiste en pianist Angelina Yershova kwam hier reeds twee keer eerder voorbij. In 2017 besteedde ik aandacht aan ‘Resonance Night’ en vorig jaar aan de opvolger ‘CosmoTengri’. Onlangs verscheen ‘Piano Mirage’, inmiddels haar zesde, en wordt het dus tijd dat we deze interessante musicus weer eens in de schijnwerpers te zetten.
Sivan Silver-Swartz behoort bij de groeiende groep componisten die zich ophouden op het snijvlak van hedendaags gecomponeerd, improvisatie, geluidskunst en het maken van installaties. Het bij Edition Wandelweiser verschenen ‘Untitled 6’, zijn tweede uitgave na een cassette uit 2018, is daar een prachtig voorbeeld van: Silver-Swartz legde de basis, maar biedt de musici alle ruimte er hun eigen ding aan toe te voegen.
Harco Rutgers, van het in Deventer gevestigde Esc.rec. heeft een veelzijdige smaak en een goede neus voor kwaliteit. Experimentele elektronica vormt een rode draad door de catalogus – al durft hij ook de muziek van een band als het door mij hier onlangs bejubelde Kruutntoone aan – en dat Rutgers ‘Something Extremely Light’, van de in Turijn woonachtige Francesco Ameglio, een geluidsartiest die werkt onder het alias ‘Guybrush’, uitbracht, verbaast dan ook geenszins.
Voor ‘The Indestructibility Of The Already Felled’ togen Chris Hooson, werkend onder de alias Dakota Suite en Quentin Sirjacq naar het Japanse Yokohama. Al spelend en improviserend kwam daar dit boeiende, zeer persoonlijke album tot stand dat eerder dit jaar verscheen bij Schole Records.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Soms is de scheidslijn tussen gecomponeerd en geïmproviseerd een vage. Drie nieuwe albums waar Cyril Bondi en d’Incise een hoofdrol in spelen, vormen daarvan weer eens het klinkende bewijs. Beiden kwamen hier vaker voorbij, met albums van Another Timbre, Wandelweiser en het eigen Insub. Nu is het tijd voor ‘Hyazo’, verschenen bij Another Timbre en ‘Ocho Pretextos’ en ‘Levitas’, beiden verschenen bij Insub.