Edward Capel – Corona Basement Recordings Live Part 3 (Concert Recensie)
POM, Eindhoven – 6 september 2020 Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
POM, Eindhoven – 6 september 2020 Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
De Duitse componist Bernd Alois Zimmermann wordt inmiddels gezien als één van de belangrijkste componisten uit de vorige eeuw. Zijn opera ‘Die Soldaten’, ooit onuitvoerbaar geacht, wordt inmiddels gerekend tot de beste opera’s uit de afgelopen eeuw. Eerder dit jaar besteedde ik hier nog aandacht aan de symfonische versie van dit meesterwerk. Minder bekend is Zimmermanns werk voor solo piano. Bijster groot is dat oeuvre ook niet, het past op één cd van ruim een uur. De Spaanse pianist Eduardo Fernández nam het onlangs op voor BIS.
“Kalle Moberg’s debut album is indeed unlike anything you have ever heard before!” Aldus het persbericht bij ‘The Tokyo Sessions Volume 1: Unheard-of’. Dat is natuurlijk nogal een statement en bijna ongeloofwaardig, gezien de enorme berg albums die er sinds decennia over ons uit is gestort. Nieuwsgierig makend is zo’n uitspraak echter wel. “Kom dan maar op”, denk je in zo’n geval.
Het derde album van celliste Clarice Jensen, het bij FatCat Records verschenen ‘The Experience of Repetition as Death’ – de titel ontleende ze aan een regel uit een gedicht van Adrienne Rich – is een zeer persoonlijke geworden, waarin Jensen stil staat bij een basisprincipe in het leven: de herhaling van gebeurtenissen, gevoelens en herinneringen. Ze goot het in vijf indrukwekkende stukken.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
De componist Benoît Menut toont het ons op de hoes van zijn nieuwe album: ‘L’Oiseau’ een sculptuur van de kunstenaar Nicolas “Nito” Dariel. Dat en de gedichten van Dominique Lambert en Aimé Césaire inspireerde hem tot zijn cyclus ‘Les Îles’, op cd gezet door Harmonia Mundi. We gaan mee op reis, met als vertrekpunt de punt van Bretagne, over de zee van Iroise en de Atlantische Oceaan tot aan het Caribisch gebied en uiteindelijk weer terug naar Frankrijk
De relatie tussen de Franse componist David Achenberg en het Quatuor Tana is hecht. Zij speelden niet alleen in 2011 diens eerste twee strijkkwartetten, Achenberg droeg er daarna nog twee aan hen op, zijn derde in 2013 en zijn vierde, bijgenaamd ‘Bleu Ébène’, in 2017. Onlangs verschenen ze alle vier op Cd bij Paraty onder die titel: ‘Bleu Ébène’.
Onder de naam ‘Rollator Series’ brengt het in Augsburg zetelende Attenuation Circuit noise uit, gecureerd door ORiFiCE. De laatste uitgave in deze serie is van het Japanse duo ASTRO, bestaande uit Hiroshi Hasegawa op de modulaire synthesizer en Rohco, het alias van Hiroko Hasegawa, op elektrische viool en elektronica. ‘Vermillion Gate’ heet het album met slechts drie stukken.
Het portret dat Kairos Music onder de titel ‘NowState’ uitbracht biedt een mooie inzage in het werk van de Portugese componist Gonçalo Gato. In Londen, waar hij sinds 2011 woont, is hij zich vooral bezig gaan houden met het componeren op basis van algoritmes, zowel in de rol van wetenschapper als in die van componist. Het kleurt de stukken op dit album, die vrijwel allemaal uit deze tijd stammen.
Een paar weken geleden kwam hier het bij Another Timbre verschenen ‘Hyazo’ aan bod, een album van Cyril Bondi, Pierre-Yves Martel en Christoph Schiller. Daarbij besteedde ik toen ook aandacht aan de vage grenzen tussen gecomponeerd en geïmproviseerd. Bij dat verhaal had ik ook ‘Unconscious Collections’ kunnen betrekken dat bij hetzelfde label verscheen met composities van Tomás Cabado en van Schiller en een gezamenlijke improvisatie.