Als geen ander label slaagt het Oostenrijkse Kairos Records er iedere keer weer in om te verrassen met werk van vrij jonge componisten. Daarbij beperken ze zich duidelijk niet tot de nabije omgeving, want het album dat in deze recensie aan bod komt, toepasselijk ‘Kaleidoscope’ geheten, bevat een viertal stukken van de Koreaanse componist Eunho Chang. Hij is van 1983, studeerde in Korea en aansluitend aan The Fryderyk Chopin University of Music in Polen en heeft inmiddels een aantal competities gewonnen.

Over zijn muziek zegt Chang: “My music, simply put, is to express the sound of nature in a combination of various tones. These sounds instantly mix harmoniously and appear as complex second dimensional reverberations of abstract sounds. This is a holistic description of my music.” Dat geldt bijvoorbeeld sterk voor het tweede strijkkwartet, dat hier wordt uitgevoerd door het Arditti String Quartet en waarvoor Chang de inspiratie haalde uit een traditioneel schilderij, ‘San-Su-Hwa’ waarin een landschap met bergen en water wordt verbeeld. En in dit stuk doet Chang exact wat hij hierboven in het algemeen over zijn werk zegt: middels een grote rijkdom aan klanken geeft hij vorm aan zijn verbeelding. Het is allemaal heel subtiel en fragiel wat hier gebeurt, verbijsterend goed gespeeld door deze vier strijkers en een prachtige combinatie van hedendaagse gecomponeerde muziek en Koreaanse invloeden.

‘White Shadow’ schreef Chang voor het Ensemble TaCTuS, als onderdeel van het festival Vancances Percutantes. Het uit Lyon afkomstige Ensemble TaCTuS is vergelijkbaar met ons Slagwerk Den Haag en voert dit stuk voor percussie met veel gevoel uit. Net als in Chang’s tweede strijkkwartet draait het ook hier weer om klanken, vaak zeer subtiele. Zo horen we in het tweede deel louter fluisterzachte hoge noten van metallofoons, voordat het geheel culmineert in wat wel wat wegheeft van een zomerse onweersbui.

‘Gohok’, wat in het Koreaans zoveel betekent als fascinatie, schreef Chang voor fluit en vijf instrumenten (klarinet, percussie, piano, altviool en cello) en wordt hier uitgevoerd door fluitist Félix Renggli en het Ensemble Contrechamps dat het in 2013 ook in première bracht. Voorafgaand aan het stuk vinden we de volgende tekst:
“We desire to experience
Sensation of softness and a curve
Unity with all behaviors
A thrill in the deepest part of our brains
Giving off a violet scent
A deadly beauty …”

Het werk van Chang, en ‘Gohok’ is er ook weer een mooi voorbeeld van, onderscheidt zich niet louter door een zeer eigen zienswijze op het begrip klank, maar ook door een andere wijze van het omgaan met het begrip tijd. Ondanks dat er redelijk veel gebeurt in zijn stukken, krijg je niet die indruk. Op een bepaalde manier stralen zijn stukken iets meditatiefs uit.

Dat geldt ook voor ‘Panorama’. Het stuk dateert van 2015 en is daarmee het meest recente stuk op dit album. Het is een stuk voor zeven instrumenten en wordt hier uitgevoerd door het Italiaanse Divertimento Ensemble. De titel is uitstekend gekozen, want dat is wat we hier krijgen: een panorama van geluiden, in subtiele onderlinge samenhang. Chang creëert weidse vergezichten, maar zoomt evengoed in op details en neemt ons mee op een meer dan boeiende reis.

Samenvattend kunnen we stellen dat Chang een meer dan interessante componist is van een rijk uitgebalanceerd en zeer authentiek oeuvre, waarmee hij op prachtige wijze zijn missie, het verklanken van de natuur, tot uitvoering brengt.

Bekijk hier de live opname van ‘Gohok’ tijdens de finale van het Concours de Genève in 2013: